سرتا پای رَه رفتنم اشتباه بود و بس که عبرتی نشد
تا چشم گشودم ،باز زِ روشنایی تاریکی نصیب م شد
هر چه گشتم ،در این سرزمین پهناور بی سود از درد دل
تو کوه و جنگل ،صدای نغمه بلبل آمد، اشتباه گوش نبود
صد بار دِگر ، با پای پیاده به رفتن ادامه دهم در این ره
خسته نخوام شد ،تا رسیدن به تو ،ای خداوند آفریننده