ما دهه هشتادیا خیلی. صبوریم
ما همونایی هستیم که دنیای خودمون با دنیای خانوادمون یه عااالمه تفاوت داره
ما جدید فکر میکنیم ولی خانواده هامون روش های قدیمی رو رو ما امتحان میکنن و این باعث رنج و سختی ما میشه
ما همونایی هستیم که دوست داریم پیاده ، ساعاتی با دوستامون قدم بزنیم و حال خودمون رو داشته باشیم ولی خانوادمون اجازه نمیدن
دنیای ما با شما فرق داره . بهمون سخت نگیرید
ربطی ب دهه نداره اینا
صبوری ک ب شخصیت ربط داره
هرآدمی دوس داره قدم بزنه
تفکر خانواده ها هم ب فرهنگ ربط داره
باش😕
منم نمیفهم چرا اینقدر دیدشون نسبت به ما دهه هشتادیا بده/:
همه ی دهه ها نوجوانیشون فکر میکنن ننه باباشون نمیفهمنشون
تاپیک جنجالی نزن اخرش دعوا میشه 😑
کلا دنیا دهه هشتادیا متفاوته همیشه محدود شدن همیشه گفتن نکن خودشون ۱۰ تا خواهر برادر ما تک فرزند
قبلا همه خوش بودن الان ما باید محدود شبم😔
بهتره بگی ما تصمیم گرفتیم ک مث دهه 60 و 70 آیا قانع و تو سری خور و مظلوم نباشیم
لطفن عقده هاتونو سر ما خالی نکنین
دهه ها تو ایران فرق ندارن هرکدوم یه سختی تو زمان خودشون دارن
خانواده اجازه نمیدن
والا این اجازه ندادنا بیشتر برا دهه شصت و هفتاد بود
آیه آیه 😅🥰
والا دهه های قبل از شما ام این محدودیتا رو اکثرا داشتن و دارن
😎🤞🤞
اگه دهه شصت به دنیا اومده بودی تازه معنی صبر واقعی رو میفهمیدی. ماها اجازه هیچکاری نداشتیم فقط میگفتیم چشم همیشه هم احترام‌میزاشتیم
