دلم از حرفایی که شوهرم چند وقت پیش زده صاف نمیشه چیکار کنم ؟

حساس نباش گلی

ولش کن

منم تو بحثا خیلی چرتو پرت میگم بیخیال عصبانی بوده یچی گفته

جوری گفتی فکر کردم چی گفته

مثله من...منم یک هفته پیش با شوهرم بحث داشتیم سره مادرش...هیچ وقت اینجودی با من حرف نمیزد...حرفاش از یادم نمیره...منی که طاقته یه روز قهر رو نداشتم الان یک هفته هست نگاشم نمیکنم....

مردها همینن بی چشم ورو هستن ، به وقتش سنگ خونوادشونو به سینه میزنن.

عزیزم تو بحث ممکنه هر بحثی زده بشه.به این فکر کن که همسرت حتما ویژگی های خوبی هم داره که داری باهاش ادامه میدی.فکر کردن ب گذشته فقط باعثِ خودخوری و نشخوارِ ذهنی میشه.و تنهاترین کسی که ازار میبینه خودتی.چون خواهر شوهرت ک داره زندگیه خودشو میکنه.همسرتم باور کن اصلا یادش نیست همچین حرفی و زده باشه.فراموشش کن

عزیزم همیشه سعی کن که فاصله خودتو با خانواده  شوهر حفظ کنی.هیچ وقت صمیمی نشو.ب هیچ عنوان جیک تو جیک نشو.

الانم درکت میکنم ولی واقعا چاره ای جز فراموش کردن نداری.اصلا هم پی حرفشو نگیر چون میفهمن برات مهمن.فقط نادیدش بگیر ازین به بعد

من اینجوریم ی موقع هایی یکی ی حرفی بهم بزنه و حقم نباشه یا نتونم از خودم دفاع کنم و ... کلا ی وقتایی اینجوری میشم ،اولش ناراحت میشم و گریه میکنم بعدش همش حرص میخورم و خودخوری میکنم و میرم تو فاز ناراحتی شدید و تنفر و ... بدم میاد از اون آدم.  دیگه کلا حالم بد میشه و میرم تو خودم و قیافه ،نه با کسی حرف میزنم نه هیچی، و بیشتر از همه خودم داغون میشم و اذیت ولی انگار دست خودم نیست ،برم تو این حال و هوا دیگه نمیتونم عادی باشم و رفتار عادی داشته باشم ،زورم به خودم نمیرسه دیگه ی جورایی..

انقد ناراحتی م عمیق میشه، که حال خودم بد میشه و اینا میشه بازتابش،و خودم آسیب میبینم، حس نفرت و کینه به اون آدم پیدا میکنم و ازش عمیقا می رنجم ...

خب عزیزم دور از جونت خودت نابود میشی.زود پیر میشی.میشکنی.موهات سفید میشه

منم همینجوری بودم ولی الان بهتر شدم.اینجور موقع ها برو فیلم ببین یا کتاب بخون.یا اشپزی کن.اصصصلا نذار ذهنت بره ب اون سمت

👍عزیزم ،آره خودمم گفتم که ،خودم و آزار و تحلیل میدم و فرسوده میکنم ...

ببین نمیتونم ،فکرمو که نمیتونم منحرف کنم ،آشپزی و فیلم و که نمیتونم از بس اعصابم خورده ،بیشتر تنها میشم (میرم تو اتاق که کسی و نبینم)و میرم سر گوشی که حداقل کمتر حرص بخورم ...ولی یادم نمی ره و باز که برگردم به دنیای واقعی همونجوریه ... .

اصلا نمیتونم با اون آدمی که اذیت م کرده خوب رفتار کنم ،هر چی هم میگم بخاطر خودمه و ...ولی باز دلم باهاش صاف نمیشه و حداقل میخوام با این رفتارم ناراحتی و رنجش عمیق م رو نشون بدم  ،اما با این کارا هم فقط خودم دق میکنم از تنهایی و حرف نزدن و ...خودمو تنبیه میکنم بخاطر اشتباه بقیه ... اما واقعا خیلی وقتا دست خودم نیست ،تقریبا از نوجوونی اینجوری بودم و میشدم