همسرم دوتا خونه عالی داره هر دو رو رهن و اجاره داده.من رو از اول ازدواجمون اورده تو خونه۵۵متری که مال مادرشه اجازه داده پسرش بشینه فعلا.چون همسرم میگه تا وام ازدواج و گرفتاری و اینا دارم نمیتونم برم تو خونه خودم.اصلا جا ندارم بیشتر وسیله هامو جمع کردم رخت اویزم همیشه وسط هال هست پر لباس که شستم همه چیزم بهم چسپیده.در بالکن رو چون اتاق جا نداشت برا تخت خواب پلمپ کردیم.واقعا از خونه زندگیم بیزارم با یه بچه خیلی شیطون.دلم گرفته همش در حال گریه کردنم همسرمم دلش نمیسوزه برام چون برا اون فرقی نمیکنه همش سرکاره و من تو خونم در حال حسرت که نمیتونم برا اشپزخونم خرید کنم یا حتی خونه ای که توشم مال خودم نیس قشنگترش کنم.من خیلی بدبختم کاش کلا خونه نداشتیم اینجوری ارومتر بودم و زندگیمو میپذیرفتم.
میشه برای جابجایی و تعویض منزلم صلوات مهمونم کنین؟
منم خونمون 55متره واسه خودمون نیس و بالکن نداریم وبند رخت جهیزیمو شوهرم حواسش نشد افتاد شکست تو اثاث کشی حتی بند رختم ندارم ونمیتونم بخرم ولباسارو تو اتاق پهن میکنم یه افتضاحی میشه اما باعث نمیشه ناراحت بشم وگریه کنم به نظرم بهترین کار دعا کردنه