من قبلا ها خیلی در قید و بند دین و این مسائل بودم.
نمازم همیشه اول وقت بود، روزه میگرفتم.
ولی الان دیگه اعتقاد چندانی به این مسائل ندارم.
به خصوص از وقتی دانشگاه رفتم دیدم همکلاسیهام اصلا این چیزا رو قبول نداشتن و خیلی راحت زندگی میکنن و آسوده خاطر هستن.
نمیدونم چرا اینطوری شدم.
خیلی زیاد
من هیچ اعتقادی به دین ندارم
آدمی دچار تغییرات میشه تا به ثبات برسه
منم عین شما با این تفاوت ک شخصیت اکثر ادم های مذهبی برام دافعه ایجاد میکرد یه اخلاقای خاصی دارن
منم قبلا دیندار بودم
الان بنظرم دروغه
خیلی تحقیق کردم
گرچه هیچ وقت با اطمینان نظر نمیدم عین خیلیا
من‌خدارو به شدت قبول دارم همیشه هم دعا می کنم از خودش همه چیزو میخوام به خودش توکل می کنم اما مشروب می خورم حجابمم ازاده
تا حدودی اما حجاب نه زیاد
خدایا مبادا روزی ما رو به حال خودمان بگذاریو از ما غافل بشی
برو سمتش دیر نشده
رو غسل حساسم فقط
منم ولی از دینداری اشتباه خودم خسته شدم نمیدونم چرا اصن دین دار باید بود
اعتقادم زیاد نیست ولی دین می‌تونه یه وسیله باشه برای رسیدن به خدا
ولی اگه کسی میدونه بدون دین به خدا نزدیکه خب فرقی نداره
توی قرآن هم گفته لا اکراه فالدین یعنی در دین اجباری نیست
کمی☺
