🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿
1- الگو باشیم :
مثلا هنگام ملاقاتهایمان سر ساعت برسیم ، پول اضافه ی فروشنده را به او بگردانیم ، به موقع کارهای لازم را انجام دهیم ، با کودک مان و دیگران محترمانه صحبت کنیم و نسبت به اشتباهات مان صادق باشیم و مسئولیت آن ها را بپذیریم.
2- توقعات خود و قوانین را به وضوح شرح دهیم :
مثلا نگوییم پسرم مرتب باش بلکه به وضوح برایش شرح دهیم که انتظار داریم پس از بازی ، وسایل بازی اش را در کمدش قرار دهد.
3- اجازه دهیم کودکان اهدافی برای خود تعیین کنند، انتخاب کنند و مشکلات را حل کنند :
آنها نیاز دارند به عنوان یک تصمیم گیرنده مسائل را تجربه کنند کودکان را در برنامه های خانه و خانواده درگیر کنیم . مثلا آن ها را تشویق کنیم برای مسائل مثل دکوراسیون خانه یا اتاق خود یا اوقات فراغت و … تصمیم گیری کنند.
زمانی که به کودکی مسئولیتی می دهیم (حتی وقتی نمی دهیم) اجازه دهیم اعمال کودکان به طور منطقی و طبیعی رخ دهد و حین عمل آن را تصحیح نکنیم . این موضوع شامل همه ی بچه ها می شود ، چه آن دسته از کودکانی که مسئولیت کاری را می پذیرند ولی آن را درست انجام نمی دهند و چه آن هایی که اصلا مسئولیت کاری را نمی پذیرند مانند کودکانی که هر صبح برای رفتن به مدرسه تا وقتی که مادر بیدارشان نکند ، بیدار نمی شوند.
هر دو گروه باید نتیجه ی رفتارشان را ببینند. بنابراین خود کودک متوجه می شود هنگامی که مسئولیتی را پذیرفته ، باید در برابر آن پاسخگو باشد. یا در موردی که کودک دیر بیدار می شود، خواهد دید که پس از رسیدن به مدرسه ، ناظم او را باز خواست می کند. در این صورت است که کودکان ما می توانند تغییرات مناسبی در رفتار و انتخاب های شان صورت دهند.
برگرفته از کتاب : این طوری هم می شود … نوشته محمد حسن شهسواری
