من الان۱۸سالمه اونم ۲۲
یکساله باهمیم خانواده هامونم درجریانن
واقعا پسر خوبیه اصلا چشمش دنبال اینو اون نیست جز منم با کسی نبوده در کل رفتاری خیلی خوبه
ولی مشکلش اینه ک از لحاظ مالی بالا نی ن خونه داره نه ماشین هنوز کار درست حسابیم نداره بخاطر همین مامانم همیشه میگه فقط ب چشم دوست نگاهش کن نه اینده و فلان
واقعا من با این حرفش دلسرد میشم و میترسم ازینکه مثلا چندسال دیگه ک شرایطش بهترم بشه خودم بازم سرتر باشم و خانوادم قبول نکنن
از طرفیم دوسش دارم و نمیخام وقتمونو و احساسمون الکی پای هم بره
بنظرتون چکار کنم؟از الان باید ولش کنم تو حسرت این بمونم ک ممکن بود قبول کنن؟یا اینکه بزارم بگزره تا همون روز تصمیم بگیرم؟
