من همیشع ی صندلی واسم کم بود ،کتم واسم تنگ بود ، کفشام برام کوچیک بود،ساعتم خواب میموند و من ازش جلوتر حرکت میکردم .دنیا برا من جای کوچیکیع ،احساس میکنم همع جا بستس و نمیتونم نفس بکشم، انگار همع این لحظع هارو قبلا دیدم، درختا، صدای ابشار،قورباغه ها، اونارو زمانی میبینم ک در حال مردنم/
سلام، به ۹۹.۹.۹ یی ها لطفا نمک رو زخم نپاشین من جزو اونا نیستم ولی مسخرشون نکنین چون وقتی ببینن کسی میاد مسخرشون میکنه اعتماد به نفسشون کم میشه و دیگه سراغ اینکارا نمیرن اینکارا بیشتر برا روحیه دادن و امیدوار شدن به زندگیه، شاید این کارا تنها امیدیه که میتونن به خودشون و زندگیشون بدن و خودشون هم میدونن قرار نیست اتفاق خاصی رخ بده ولی همین چیزا باعث روحیه گرفتنشون میشه و بعضیها هم چاره ای دیگه ای برا تحمل کردن وضعشون ندارن میدونین چقدر درد داره آدم اینجوری باشه؟؟پس لطفا نمک نپاشیم ******************************************گاهی نظرات رو با لحن خودمون و اشتباهی میخونیم و منظور طرف رو اشتباهی متوجه میشیم گاهی بدون قصد باعث آزار بقیه میشیم و گاهی سوتفاهم میشه و گاهی بخاطر اطلاعات کم گفتن نظر و قضاوت اشتباهی میکنیم و گاهی بعضیهامون ندونسته قضاوت میکنیم پس بخشدم و ببخشین و سعی کنیم نظرات اشتباه و دل شکن و قضاوت اشتباه رو ببخشیم