زندگیم خیلی تلخی و شیرینی داشته واقعا همیشه حس میکردم من باهمه فرق داره سرنوشتم

بله قیامت شروع شد بابام اومد دعوا شد اونم چ دعوایی من فقط جسمم تو این دنیا بود حالم نذار بود باباش طلاهامو از دستم کند اونم با خشونت ک دستم زخمی شد ولی مگه برام مهم بود مامانش سریع گوشواره هامو دراورد ولی برام اهمیتی نداشت موضوع بابام بود ک ایا زندم میذاره یا نه حرف مردم هزار و یک موضوع تو مغزم بود تو شوک بودن بابامو دیدم طبق معمول بددهن و بی اعصاب و من حتی نفهمیدم چطور سوار ماشین شدمو اون رابطه رو تموم کردم 

طلاق خیلی زود انجام شد و تموم شد و بابام تا رسیدیم خونخ فوش کتک  فوش های خیلی خیلی شرم اور مشت های شدید تا رسیدیم همین بود وقتیم رسیدیم ب مامانم گف مواظب باش کسی نفهمه این هر زه برگشته اومد تو خونه همه جامو گشت ک گوشی مخفی نکرده باشم بعدشم زندانی شدم تو ی اتاق پنج متری اونم برای دوماه فقط باید کارای خونرو میکردم و میرفتم تو اتاق و بس ک کسی منو نبینه

منم فوبیای رابطه داشتم میگفتم من مشکل دارم و همیشم اینجور میمونم همینجوری ادامه داشت گاهی یهو قاطی میکرد بهم حمله میکرد گاهی جلو مهمون کتکم میزد  ک بگه اره من زرنگم اصلا حال روحیم وحشتناک بود تا اینکه یکسال گذشت ب همین روال ک یه روز مامانم گفت مهمون داریم دوست بابات با خانواده میان برای شب نشینی منم خونرو مرتب کردم یکم ب خودم رسیدم لباس قشنگمو پوشیدم همینو داشتم بابام هیچی برام نمیخرید مگه اینکه مامانم دزدکی بهم پول میداد ددشتم چایی دم میکردم ک یهو همشون رفتن درو باز کنن یهو یکی گف سلام رومو برگردوندم دیدم ی پسر مهربون و نسبتا خوش قیافه نگام میکنه دستام میلرزید گفتم سلام برادر خوش اومدی عجیب نگام میکرد منم خودمو مشغول کردم اون شب ب نظرم عادی میومد ولی این پسر ی جوری نگام میکرد اخر شبم ک رفتن زیر زیرکی منو نگاه کرد و بعد خدافظی رفتن سه روز گذشت ک مامانم اومد تو اتاق گف مهتاب خاستگار داری منم بی تفاوت بودم گف میدونی کی خیلی سرد گفتم کی گف پسر دوست بابات ک اون روز اومدن اینجا یهو راست نشستم گفتم نهههه گف اره جوابت چیه منتظر جوابتن گفتم قطعا نه گف مطمعنی گفتم نه گف گیجم نکن اه من رفتم رفت و قرار شده بود ی شب بیان حرفامونو بزنیم