داستان زندگیمو تایپ کردم از قبل هستین بزارم براتون ؟؟

من رشته دبیرستانم چون عاشق هنر بودم رفتم هنرستان حتی مدرک آموزش نقاشی کودکان هم بعدش گرفتم ،عاشق عکاسی و صنایع دستی و اینا بودم عشق میکردم از بچگی من نقاشی می‌کشیدم و حتی فروش هم داشتم

ولی یه قولی داده بودم به مامان بابام این بود که اگه رفتم رشته هنر باید کنکور یکی از درس های نظری رو هم در کنارش بدی و من میخواستم کنکور انسانی بدم

درس های انسانی رو هم خیلی دوست داشتم ....

داییم ۲۰ سالش که بود برگشت شهرمون گفت می‌خوام ازدواج کنم و بعدها فهمیدم که اون کسی که داییم میخواد بره خواستگاریش دختر عمم بوده که فک کنم اون موقع تازه دیپلم کودکیاریش رو گرفته بود و خلاصه سر چند ماه با هم عقد و ازدواج کردن و برگشتن تهران وضعیت مالی پدر بزرگم خوب بود اونجا براش مغازه و خونه هم خریده بودن که در کنار درسش کار هم بکنه

من و دختر عمم هیچ وقت با هم خوب نبودیم اون میدونست که من چقدر داییمو دوست دارم حسودی میکرد به من و داییم و خیلی زود من از چشم داییم افتادم البته نمی‌دونم شایدم من خیلی به داییم وابسته بودم

آره 

بعد از اون سال ها من تمام تلاشم رو کردم و بالاخره دانشگاه تهران قبول شدم ،دقیقا چند روز قبل از این که جواب کنکورم بیاد آبجیمم به دنیا اومد پدرو مادرم سنی نداشتن و شرایط شون خوب بود

بعد از رفتن داییم من واقعا بیش تر پیش مامان بابام بودم و تازه بعد اون ،محبت پدرو مادرمو درک میکردم ما رابطمون شبیه دوست بود شاید رفتن داییم خیلی جاها هم به نفعم بود .....

با هزار بدبختی مامان بابام راضی شدن منو راهی کنن دانشگاه من با پول طلاهام و یه مقدار پس اندازی که بابام بهم داد تونستم نزدیک خونه داییم یه خونه خیلی کوچولو رهن کنم شرط بابامم همین بود که نزدیک خونه داییم باشم تا حواستون بهم باشه و مراقبم باشن ولی داییم فقط چند روز اول پیشم بود و بعدش حتی از دور هم نمیدیدمش اصلا با زندایمم رابطه نداشتم ناراضی هم نبود از شرایطم

خودم دوست داشتم طعم مستقل شدن رو بچشم ...

چند ماهی از اومدم گذشته بود

دختر آرومی بودم ظاهرمم خیلیییی ساده بود حتی ابروهامم  بر نداشته بودم کاملا معمولی بودم و سرم تو لاک خودم بود با هیچ کس هم ارتباط نداشتم حتی یه دوستم نداشتم ،آدمی هم نبودم که سریع اعتماد کنم به کسی از تنهاییم لذت می‌بردم داییمم که اصلا نمی دیدم

چند ماه بعدم که بابا بزرگم یه مقدار پول برای قبول شدنم بهم هدیه داد بابامم یه مقدار پول بهم داد و اومد تهران برام یه پراید خرید

حالا بماند که همون روزا که بابام پیشم بود داییم الکی می اومد پیشم و تظاهر میکرد که خیلی هوامو داره زنداییمم که چقدرررر الم شنگه به پا کرد که چرا بابا بزرگم بهم پول ماشین داده و همش میگفت حق کنه این پول،من اصلا اهمیت نمی دادم آدم آرومی بودم حوصله در افتادن باهاشون رو نداشتم

چند ماه بعد هم تو  آموزشگاهی که کلاس موسیقی میرفتم کار پیدا کردم استادم با مدیر اونجا حرف زده بود نمایشگاه عکس  و نقاشی میذاشتم آموزش هم میدادم حقوقش هم خیل کم بود ولی من عشق داشتم به این کار ،تو این مدت که داییم رو اصلا نمی دیدم و خبری هم نداشتم ازش دانشگاه میرفتم یه دوست هم پیدا کرده بودم تو آموزشگاه کار میکرد اوایل در حد صمیمی نبودیم ولی از تنهایی بیرونم می آورد ولی بعدش خیلی صمیمی شدیم

هستین ؟؟؟چرا حس میکنم بیخودی تایپش کردم😅