ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
اینکه موقع قهر پول نمیده واقعا سخته ولی یکی ازدوستای من شوهرش مثل شماموقع قهر بهش پول نمیداد اینم خودش برای روزمباداپول جمع کرده بود وپس اندازداشت موقع قهر بااون زندگیشو میگذروند اما نکته اش اینجاست که هرموقع آشتی میکردن میگفت ازدوست وخواهرومادرقرض کردم این مدت قهرخرج کردم بعد ازشوهرش پولو میگرفت میزاشت روپس اندازش منت هم نمی کشید
همه ی این راه ها رو رفتم، تهش این شد که با اون بزرگتر هم یه مدت قهر نمود حضرت والا!
دیگه به این نتیجه دسیدم که بهتره کسی رو در جریان مشکل زندگیمون قرار ندم.
خیلی ناراحتم که اینو می گم اما هر بار که قهر می کنه به جدایی جدی فکر می کنم، می شینم دلایلم رو برای موندن یا رفتنمی نویسم. وقتی می بینم رفتن ممکن نیست، با خودم عهد می کنم ازش دلببرم تا دیگه نتونه با قهر کردن هاش منو مجبور کنه از فکر اون تبعیت کنم.
سلام عزیزم تو گوگل سرچ کن قهر هولاکویی تو آپارات کلی حرفای روانشناسی میاره که عالیه حتما گوش کن یه سری آدما با همین مشکل زنگ زدن از دکتر پرسیدن.مثلا اینطوریه
زن و شوهر هیچگاه نباید در زندگی زناشویی به یکدیگر کلک بزنند.
🌷 در زندگی مشترک هیچ گاه کلک نزنید و بازی در نیارید یعنی بخواهید یه جوری اوضاع رو مثلاً با زیرکی و تیز هوشی درست بکنید
🌷 مثلاً بخواهید یه پولی رو کنار بذارید با پنهان کاری اون هم برای روز مبادا ، خب پولی را با هم برای روز مبادا کنار بگذارید و یا اینکه با پدر یا مادر یا بردار همسرتان حرفی را بزنید و سعی در پنهان کردن آن از همسرتان بکنید
🌷 پس این کارها بسیار خطرناک هستند.
🌷همچنین قهر_کردن: قهر کردن بدترین نوع خشم و دشمنی است و به صورت پنهان مانند موریانه زندگی را می خورد و نابود می کند
🌷حالا بسیاری از ما به دلایل زیاد و آسیب های دوران کودکی دست به قهر یا دست به التماس خوبی داریم . پس مواظب این موارد باشید و هیچ وقت همدیگر را با قهر تنها نگذارید که خطرناک و ویرانگر است
عزیز ممنونم از راهنمایی به جا و درستتون، راستش فایل های ایشون رو هم گوش کردم، تهش حرفشون به امثال من این بود که ببین کاری به خوبی هاش نداشته باش، ببین با بد این آدم برخوردت چیه؟
آیا می تونی بپذیری اش یا نه؟
و این که ببین تو چقدر در بد رفتاری این ادم موثری، که خب من باید بگم دارم یاد می گیرم که با بد این ادم بی تفاوت بشم،و سهم زیادی در بد قولی هایی که می کنه ندارم، هم چنان که من وقتی اعضابم خرد باشه آشپزی می کنم، سرکار میرم، خونه رو جمع می کنم، با خانوادش ارتباط محترمانه م رو برقرار می کنم و اگر باهام گفتگو کنه باهاش گفتگو می کنم.
میدونی بنظرم وقتی دلخوری پیش میاد مردا نیاز به تنهایی دارن و نباید کاریش داشته باشی اگرم قهر کرد منت کشی نکنی چون بدتر میشه اصلا قهر کرد نه اهمیت بده نه چیزی بگو بجاش با پسرت مشغول باش و بگو بحند کن کتاب بخون فیلم ببین میفهمه که قهر کردنش انقد غیر منطقیه که ارزشی واست نداره
عزیزم چند روز چیزای که توخونه داری درست کن باهاش حرف نزن تا بیاد منت کشی یا وقتی امد خونه پسرن بگه مثلا شیر یا میوه می خوام
عزیزم میدونم چقد سخته و رو روحیه اثر بد میزاره چون شوهر منم اینجوری بود وهست البته اما چیزی که من تجربه کردم اینه که نمیتونی اونو تغیی ر بدی فکری برای تغییر خودت بکن قهرهای ما حتی به دوماه می‌کشید منم اوایل معتقد به گفتمان بودم و به نظرم قهر کار مسخره ای بود اما کم کم دیدم نمیشه اینجوری پس برام مهم نبود قهرش غذا درست میکردم غذامو میخوردم واسه خودم چایی درس میکردم اما خب بازم فضای خونه خیلی سنگین میشه و زیاد تاثیری نداشت
من عشقم همینجوریه سریع قهر میکنه البته الان خیلی بهتر شده
من بعضی وقتا که قهر میکنه اصلا باهاش حرف نمیزنم بعضی وقتام سریع میرم سمتش اشتی کنیم
وقتایی هم که قهر نیستیم بهش میگم قهر نکن اون موقع حس بدی دارم و دلم تنگ میشه برات و.... همه حسایی که دارم رو بهش میگم و بهش میگم قهر نکن باهام حرف دلتو بزن و اگه بهم نگی نمیفهمم چرا ناراحتی و...
بعد از این که بچه دار شدم به این نتیجه رسیدم ما دوتیپ شخصیتی متفاوتی یاباید جدا شم یاباید این آدمو با این شخصیت قبول کنم پس برخوردامو عوض کردم شوهرمن از اون دسته آدمهاس که تنهایی تصمیم میگیره خیلی وابسته به خانواده شه اهل مسافرت نیست شلخته س و نباید نارضایتیتو اعلام کنی یعنی باید تابع باشی خوب من گفتم بی خیال به درک که هرکاری میکنه شروع کردم به تایید کردنش غر نمیزدم واگه مشکلی پیش میومد که بخاطر تصمیم گیری غلطش بود میگفتم پیش میاد بابا زندگی همینه فدای سرت
عزیزم من 10 سال ازدواج کردم شاید سه یا چهار سال اول زندگیم همینطوری بود شوهرم زیاد قهر میکرد منم مثل شما میرفتم منت کشی که گاهی بیشتر خودش مقصر بود ولی از یه جایی به بعد منم بی تفاوت شدم شاید بگم قهرم 20 یا یک ماهی طول کشید شوهرم فکر میکرد من میرم سمتش ولی اصلا برام مهم نبود سخت بودا ولی نتیجه خوبی داشت باهاش در حد چندتا کلمه حرف میزدم غذا درست میکردم میگفتم اگه میخوری بیا با بچم بازی میکردم چایی برای خودم میریختم کلا بی تفاوت شده بودم نسبت بهش تا اینکه برگشت بهم گفت تو واقعا خودتی گفتم چطور گفت عین خیالت نیست باهم قهریم گفتم خوب چکار کنم گفت نمیخوای آشتی کنی گفتم راستش حوصله این رفتاراتو ندارم دیگه منم شدم عین خودت دیگه بعد از اون قهر نکرد یا اگرم قهر کرده خودش اومده منت کشی چون میدونه من دیگه سمتش نمیرم ولی اصلا برام مهم نیست. اگه فقط یکی دوبار تحمل کنی درست میشه شوهرت عادت کرده این از سرش بنداز
راست میگی، عزیزم چقدر حرفات برام خوب بود، باورت میشه چقدر به جدایی ازش فکر می کنم فقط به خاطر این رفتار زشت کودکانه اش. فقط به خاطر پسر کوچولومه که پام سست میشه و می شینم سر جام، چون بهش شیر می دم مطمینم اکر درگیر جدایی بشم اسیبش به اون میرسه. به خودم میگم فکر کن ازش جدا شدی، این تنهایی و مسیولیت رو چطور می خوای متحمل بشی، همین جا توی خونه ی خودت تحملش کن. فکر کن از زندگی ات رفته باهاش حرف نزن، نبینش ،برای غذا نخوردنش دلت نسوزه. برای هیچی اش دلت نسوزه.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
