مدتهاست تصمیم گرفتم،،،هروقت از کسی رنجیدم یا دلم رو شکست،،، به یاد روزی باشم که ممکنه هرگز در زندگیم نباشه،،، اون روز رو مرور میکنم،،، انقدر، که نبودنش رو باور میکنم،،،بعد تو ذهنم براش غمگین میشم،،، و شاید یک عزاداری ذهنی،،، و بعد ارزو میکنم کاش بود و ازش میگذشتم،،،بعد به خودم میگم حالا اون هست پس ببخش و فراموش کن،،، از بخششم شاد میشم و از بودن اون شادتر،،، به همین راحتی،،، این فرمول جدید ارامش من است🌸🌈