چرا هر چی میگم بقیه جور
دیگه فک میکنن؟
به یکی خوبی میکنم فک میکنه بدیه
مثلا میگم میخوای این گل رو بدم به تو؟یا با کنایه میگه نه ممنون سلیقه ی من این گل نیست گلای باکلاس یا فلان مدل دوست دارم،
یا فکر میکنه خیری واسه من داره میگه چطور مگه و شک میکنه و از ترس اینکه خیری به من برسه یا با اون گل ضرری ببینه نمیگیره،یا فکر میکنه من اینو میدم قصد دارم چیزی ازش بخوام
چی کار کنم ساده نباشم و این خریت هامو بزارم کنار؟
منظورم این نیست فقط به بقیه زوری کمک میکنما حتی اگه یکی بگه وای کمربند قهوه ای با این لباس میخوره ندارم،من سریع میگم من دارم میدم بهت
آخه چرا اینقد خرم
نگید به خودت بد نگو که واقعا بی رودروایسی خرم
