وقتی کسی از دوستامو میشنوم که با نداشتن بعضی ویژگی های خوب موفق شدن ازدواج خوب کردن ،
یا شانس داشتن و پدر مادر خوبی داشتن و پولدار بودن
آرزوی بد براشون نمیکنم هیچ وقت
فقط خودم خیلی زیااااد از زندگی نا امید میشم یا گریه میکنم برای خودم
این حسودیه ؟ یا غصه زندگی خودمه ؟!