بنظرم این حرفا رو اهمیت نده و به خودت و بچه فکر کن .اونارو بیخیال.من خودم دوران بارداریم به قدری حساس شده بودم که دائم عصبی بودم گریه میکردم یه وقتایی خودمو میزدم.بچه من پنج ماهه سقط شد بخاطر اینکه مراقب خودم نبودم و درگیر این مسایل بودم.برلی همین میگم به خودت برس.من حتی تا دو ماه بعد سقط هم آنقدر هنوز آثار اون وضعیت مونده بود روم که با همه قهر کردم و بعد یه مدت که وضعیت هورمونی و روحیم خوب شد خودم رفتم سراغ خانواده خودم و خانواده شوهرم و آشتی کردم و بهشون گفتم که توقعاتم چی بود و چرا ناراحت بود.
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
توقعت بیجا نیست اگه خودت هم باهاشون روابطت خوبه. اما توقعت از همسرت یقینا به جاست. باید کمکت کنه. اما خوب اخه اونم خونه ای که دونفر ادم باشند که کار خاصی نداره که نتونی انجام بدی😅
از هیچ کس توقع هیچ کاری ندارم
اینجوری واسه خودمم بهتره
توقعاتمون از دیگران بیاریمم پایین
راحت زندگی کنیمم.
اگه هم محبت میکنید منتظر جبران نباشید.
توقعت از شوهرت بجاست ولی به نظر من از خاندان شوهر توقع نداشته باشی خودت راحت میشی من تو باردارم تنها تو شهر غریزم چند صد کیلومتر دورتر از خونواده ،به خونریزی افتادم لستراحت مطلق شدم جفتم کنده شد،دریغ از یه ذره کمک از طرف اونها،حتی قبل بارداریم یه عملیم داستم هیچکس نیومد پیشم بیمارستان اخرش زن همکار شوهرم دید غریبم موند پیشم،ازشون توقع نداشته باشی بهتره به جاش توهم کاری برلشون نکن
کاملا حق داری ، گاهی طرف از روی ناآگاهی ی کارایی نمیکنه . حالا ک مادرشوهرت خالت هست ب شوخی و خنده بگو گلت رو بهشون کی از خاله نزدیک تر
شوهرتم بش بگو یا کمک کن یا پول بده نظافتچی بیاد .
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
0 ثانیه پیش
0 ثانیه پیش
8 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
