سلام دلم میخاس داستانمو بنویسم شاید واسه یعضیا خوندنش جذاب باشه و تواین روزا سرگرمی واسه بعضیام تجربه و عبرت...
دانشگاه👫👫
سال دوم دانشگاه بودم و شبام تو خابگاه آخر هفتها ک کلاس نداشتم میرفتم خونه و شنبه صبح برمیگشتم کلاس.
رفت و امدای من بامترو انجام میشدو همیشه سعی میکردم به قطار سریع السیر برسم چون غیر این بود کلاس ۸صبحمو از دست میدادم
۱۷اردیبهشت۸۹ساعت ۷صبح ک داشتم میدوییدم از ایستگاه صادقیه پیاده شم تا درهای قطار سریع السیر کرج بسته نشن ناگزیر وارد واگن مختلط شدم
""من دختر محجبه و ساکتی بودم ک همیشه سعی میکردم تو واگن اول و اخر قطار ک‌مخصوص بانوان هست بشینم""
و اينجوري چون قطار تو هیچ ایستگاهی توقف نداشت تاخود کرج مجبور بودم همون واگن بمونم.روی یه صندلی نشستم و جزوهامو دراوردم و مشغول خوندن درس شدم. اما توی مسیر ک ۲۵دقیقه ای طول میکشید نگاه مردی ک صندلی اونورتر روبروم بود سنگینی میکرد.
وقتی ایستگاه کرج رسیدیم صندلیای کناری همه رفتن و منم تغییر جا دادم و خودم تنها رفتم‌اونجا نشستم کنار پنجره قطار ک دیدم همون اقا اومد نشست صندلی کنارم منم جزومو دراوردمو اخمامو ریختم تو هم تاایستگاه بعدی یعنی گلشهر.😠😦
شروع کرد سوال پرسیدن دانشجویید؟؟؟
من با ترس و اخم بله🙁
کدوم دانشگاه چه رشته ای؟؟
ولکن نبود معلمی میخونید من نمیدونم چرا الکی فقط گفتم بله🤥
بنده خدا فک کرد من دانشجوی معلمیم😜
منم معلم کرجم باید ایستگاه کرج پیاده میشدم ولی شما رو دیدم نتونستم
من🙄🙄
میشه شمارتونو داشته باشم ؟؟
من :گوشی ندارم🙄
از لای کتابی ک دستش بود یه کاغذ دراورد وشمارشو روش نوشت و گفت خوشحال میشم بهم‌زنگ‌بزنید و گزاشت روی جزوم
نمیدونم چرا همش فک‌میکردم ک زن داره و تو دلم‌میگفتم‌بیشعور خجالت نمیکشه"البته بخاطر اختلاف سنی زیادمونم‌بود ک این تصورو کردم
رسیدیم ایستگاه گلشهر و بدو بدو پیاده شدم و سوار ون و رفتم بسمت دانشگاه
