مجردا بگین با این حجم از تنهایی و نیاز روحی و جنسی در این ایام کرونایی چکار میکنین
سلام دوستان من۲۲سالمه دانشجو ترم۵ پرستاریم،وقتی عاقلانه فکر میکنم میگم تا-۲۸-۲۷ سالگی ازدواج نکنم و تو کارم تمرکز کنم ادامه تحصیل بدم و پیشرفت کنم.از یه طرف اهل دوست پسر نیستم،نه اینکه دلم نخوادهاااا ،دلم میخواد با یکی رفاقت کنم ولی خب پسرای امروزی اکثرا میدونین تو دوستی چیا میخوان از آدم😢منم پایه ی هیچ خلافی نیستم و عقایدی دارم که دوست ندارم زیرپا بزارم، ولی از طرفی تنهایی و بی همدمی اذیتم میکنه...اینکه خونواده ی بی بخاری دارم و هیچ تفریحی نداریم و فک و فامیل هم تو شهرمون نداریم،فقط چندتا دوست که اونام محدودیت دارن برای سفر و تفریح اطراف شهر😢یا یسری دوستای دیگم هم هستن که با من فازشون فرق داره اهل دورهمی و پارتی و مشروب با پسرا و اینا... من دلم یه رابطه ی پاک میخواد ک بعدش به ازدواج ختم شه🥺میدونم تورهای کوهنوردی گزینه خوبی برای رفع این کمبود تفریح و احتمالا پیدا کردن کیس خوبیه،ولی خب بابام اجازه نمیده :(( از طرفی الانم که کروناعه نمیشه با این گروه ها جایی رفت یعنی خودم میترسم برم.با این حجم از تنهایی و نیاز روحی و جنسی در این ایام کرونایی چکار کنم؟! یمدت سرگرم کتاب خوندن بودم یمدت سرگرم اینستا پست گذاشتن ولی بازم خلاءش حس میشه😢از این روابط دو روزه ی بی ارزش هم خوشم نمیاد خب😫😔
