سلام خانما.نمیدونم چ اخلاقیه از پسرم هر کس میاد خونمون دنبالش گریه میکنه یا از خونه مامانم میخوایم بیایم با گریه میارمش.تو خونه باهاش بازی میکنم خوراکی مورد علاقه شو میدم.بازم دنبال این و اونه.احساس میکنم دوسم نداره.انقد حرص میخورم میره بغل آبجیم اونم حوصله بچه نداره بهش میگه برو از دورم اونطرف تردش میکنه در آخر دنبالشه همیشه.
افسردگی گرفتم .چیکار کنم؟
ینی دوسم نداره؟