سلام خانوما
من از سال نود و پنج که پسرمو باردار شدم تاحالا نتونستم شبا بخوابم.
میگرن گرفتم
زانو درد دارم.
اضافه وزن
پوستم حسابی خراب شده
و خیلی عصبی شدم...
هورمونامم بهم ریخته نه پریودم منظمه نه وزنم پایین میلد...
خلاصه که حسابی داغونم
بچه هام یک سال و یازده ماه فرقشونه ولی خیلی بدخواب و بد قلقن دوتاشونم رفلکس داشتن.
الانم کوچیکه پونزده ماهشه
دیگه کم آوردم بضی وقتا سی و دو ساعت پشت سرهم بیدارم.
تازه بعدشم که میخوابم نهایتا دوساعته.چون دخترم پامیشه شیر میخواد شیرخودمو بهش میدم.از زندگی موندم دیگه بضی وقتا سرپا که وایسادم خوابم میبره خوابم میبینم🤣
این نیز بگذرد...
خدا کمکمون کنه دوست عزیز
چرا ماباید انقدر به خاطر بچه خودمون اذیت کنیم. مثلا اگر شیر خشک بخورن چی میشه شیر خشک بده بهش تا شوهرت بتونه کمک کنه
چراپشت سرهم اوردی عزیزم خودت وداغون میکنی
منم بچه هام تفاوت سنیشون سه سال بود اولا خیلی خیلی سخت گذشت تا یکم بزرگتر شدن ولی الان که بزرگه ۶ سالشه کوچیکه ۳ سال همچی بهتر شده همبازی شدن
دوسه روزه تصمیم گرفتم دخترمو ازشیر بگیرم ولی نه شیر خشک میخوره نه شیر پاستوریزه نه سرلاک...
نمیدونم چیکار کنم هم حسابی ضعیف شدم و دیگه کشش بیدار موندن و شیر دهی ندارم
هم غصه دخترمو میخورم
از طرفی میگم اینکه من سالم و پر انرژی باشم و بتونم بالاسرشون باشم خیلی مهم تره تا شیر بدم بهش و یه آدم همیشه خسته روانی باشم
دارم سعی میکنم از شیر شب بگیرمش خیلی کار سختیه تموم بدنم از بیخوابی درد میکنه کار خونه و یه پسر سه ساله شیطون.... مهمون داری و شوهر داری...
کاش همسرت کمکت میکرد مهمون داری حذف کن حوصله داریا با این کروناو شرایط
میگذره گلم.میدونم خیلی سخته ولی میگذره این روزا.غذا نمیخوره دخترت؟
