---------------------------------------------------------------------------------------------------
خواهش می کنم پست زیر رو بخونین:
خوشبختانه سایت "نی نی سایت" و اعضای اون افراد معلوم الحال و خوبی هستند که شایسته هیچ بدی نیستند. اخلاقاً مسئول حرفهایی که می زنم هستم و وظیفه خودم می دونم این مطالب رو بازگو کنم تا هیچ بچه و پدر و مادری، اتفاقی که من، همسرم و دخترم تجربه کردیم رو تجربه نکنه. کمی دیر شده ولی همیشه می تونه هشیار کننده باشه اما به هر حال بعد از دو سال الان می نویسم برای شما:
بعد از مدتی که پس از تحصیل به ایران (اصفهان) برگشتیم، دختر من خیلی فارسی بلد نبود و انگلیسی رو تا حدی می فهمید و صحبت می کرد، خیلی محدود البته. این موضوع برای ما معضلی بود که باعث شده بود یک بچه حدود 2 ساله که نتونه خواسته هاش رو بگه داشته باشیم و درگیر گفتار درمان هم باشیم. یک روز متوجه درد دندونش شدیم. با مراجعه به آقای دکتر عشقی و به تشخیص درست ایشان با بی هوشی دو تا از دندونهای دخترم را کشیدیم و موضوع حل شد. یک سال بعد دندون جلو و یکی دو تا دندون دیگه دچار مشکل شد. با توجه به عوارض بی هوشی و اتفاقا با مراجعه به این سایت تصمیم به حضور در مطب خانم دکتر صفورا شاه طالبی گرفتیم تا طرح درمان رو ایشون ارائه کنند. مطب مرتب و شلوغی بود. ایشان بعد از دیدن دخترم گفتند که بدون بی هوشی درمان می کنند و ما هم امیدوار شدیم.
خلاصه نوبت به ما رسید. وقتی ما رفتیم داخل دختر من رو روی تخت خوابوندند و از اونجاییکه دخترم، دختر شیطون و زبلی هستش سعی در فرار داشت اما راهکار دکتر چی بود؟ این بود: دختر من رو روی یونیت خوابوندند، یک خانم روی دو پای دختر من خم شد و اونها رو محکم گرفت، خانم دیگری شانه های اون رو به یونیت چسبوند، یک فیکسچر برای باز نگه داشتن دهانش در دهانش گذاشتند، یک خانم سر دخترم رو ثابت نگه داشت و خانم دکتر در کمال آرامش آمپول خودش رو داخل کانال دندان جلوی فک بالا فرو کرد. بعد از 20 ثانیه (زمان رو دقت داشتم چون مهمترین عامل کمک کننده این بی حسی بود.) خواست که مته رو روی دندونش بگذاره که من دخالت کردم (همه اینها از زمان خوابیدن دخترم تا این لحظه در عرض 1 دقیقه انجام شد.) سعی کردم برای دخترم زمان بخرم تا بی حسی اثر کنه ولی اون خانم حداکثر 10 ثانیه جواب منو داد و با منو مجاب به نشستن کرد. دختر من دیگه زبونش نمی چرخید که چیزی بگه و بخاطر گفتارش نمی تونست چیز زیادی بگه فقط جیغ و گریه بود. در میان این اتفاقات که من رو به شوک برده بود یک اتفاقی افتاد که صدای من رو درآورد، دخترم خودشو خیس کرد و خانمها اینگار که دختر من گناه کرده با ما برخورد کردند. به هر حال تموم شد، چیزی که تحویل گرفتیم یک دختر با روحیه داغون و آب شده زیر دست چند تا انسان نما بود. یک اتفاق جالب دیگه هم افتاد، خانم دکتر فرمودند که دختر شما عادی نیست و نیاز به مراجعه به روان کاو داره. عوارض این اتفاقات روی صجبت کردنش هم اثر کرد. با چندین دکتر متخصص صحبت کردم و همگی اذعان داشتند که برای بی حسی باید حداقل 5 دقیقه زمان اختصاص داده می شد. یعنی دختر من با دردی که هممون از بی حد بودنش خبر داریم مواجه شده بود. اما مهمتر اینکه چرا اون خانم متناسب با برخورد دختر من تشخیص طرح بی هوشی نداد؟ الان که دارم اینها رو می نویسم تنم هنوزم می لرزه. خصوصاً اینکه چرا من گذاشتم این ماجرا تا اینجا پیش بره، چرا اینقدر روی انسانیت اون ها حساب کردم؟ هنوز نتونستم خودم رو ببخشم و احساس گناه می کنم. تا مدتها ، قرص اعصاب می خوردم و همیشه مثل کابوس جلوی چشمم هست. من به هر حال این موضوع را پیگیری می کنم و این رو هم بگم که خانم دکتر با من تماس گرفتن و گفتند که من خودم مادر هستم و بی رحم نیستم و ضمناً گفتند که منظورشون از عادی نبودن دخترم این بوده که نتونسته خواسته هاش رو بگه (البته در هنگام تشکیل پرونده گفته بودیم که ایشون فقط بعضی از نیازهای اساسی رو می تونه بگه و هنوز قادر به بیان اینکه درد داره و یا مشکلش دقیقا چی هستش نیست مگر به انگلیسی اون هم دست و پا شکسته.) و ... . اما عملکرد ایشان متناسب با دکتری که سوگند تضمین کمک به بهبود روح و جسم آدمه داده نبود. فرض کنیم که اساساً دختر من درد نمی کشید، اون نحوه درمان با حضور اون همه آدم بالای سر دختر من راه درستی نبود. اینها رو گفتم تا چندتا هشدار بدم خدمت شما:
1- خصوصاٌ در مورد دندانپزشکی و طرح درمان و روند درمان کودک رو تنها نگذارید (به جز در حالت بی هوشی که فکر نکنم روندش طوری باشه که بتونید همراه بچه باشید)
2- همونقدر که در مورد تجربه تحقیق می کنید در مورد اخلاقیات (که الزاما به ظاهر رفتارها یکی نیست) هم تحقیق کنید.
3- از شما دعوت می کنم برای درک عمق فاجعه به لینک زیر مراجعه کنید.
https://www.sarpoosh.com/video-clips/society-videoclips/shahinsamadpoor-office-dentistry971201-film.html
برای همه شما و کودکان آرزوی سلامتی دارم.
امیر