خواب سه یا چهار مرحله در وضعیت غیر از REM (یا حرکت سریع چشم) و یک مرحله در این وضعیت دارد. انسان در تمامی این مراحل می تواند خواب ببیند با این حال زمانی که چشم ها حرکت سریعی را تجربه می کنند خواب ها عمیق تر بوده و شکلی شبیه به واقعیت دارند.
در این بازه زمانی، مغز نیز فعال می ماند و آنطور که دنیس توضیح می دهد شرایط انسان در چنین وضعیتی شبیه به طول روز است. به گفته او در زمان حرکت سریع چشمان، انسان به این خاطر دچار ناتوانی حرکتی می شود که نمی خواهد از رؤیاهایش خارج شود و از این پدیده تحت عنوان بی حالی REM یاد می شود.
بسیاری از افرادی که در این وضعیت از خواب بیدار می شوند صرفا چشمان خود را گشوده و به سرعت شروع به حرکت می کنند. اما آنها که فلج در خواب را تجربه می کنند آنطور که دنیس می گوید در واقع نوعی «اختلال در ساعت مولکولی» را پشت سر می گذراند.
این پدیده در اغلب موارد چند ثانیه تا یک دقیقه طول می کشد اما در موارد نادرتر ممکن است که فردی به 10 الی 15 دقیقه زمان نیاز داشته باشد تا بتواند به طور کامل توان حرکتی خود را باز یابد.
در مورد آن موجود سایه واری که برخی در زمان فلج خواب تجربه می کنند نیز باید بگوییم که پژوهشگران توضیحات قانع کننده ای را برای این پدیده ارائه نکرده اند.
براساس مطالعه ای که توسط پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای سن دیگو انجام گرفت و نتایج آن در مجله فرضیات پزشکی به چاپ رسید، در این زمان اعصاب جداره ای نورون های موجود در مغز را تحت نظر گرفته و به پاها فرمان حرکت می دهند و چون نمی توانند حرکت کنند مغز در مورد حرکت مورد نظر دچار توهم می شود.
آنطور که دنیس می گوید «این شبه سایه وار» می تواند در نتیجه نوعی بیش فعالی در آمیگدال باشد که در واقع بخشی از مغز است که حس ترس را ایجاد می کند.
او در صحبت هایش ادامه می دهد که در چنین مواقعی فرد در حالی از خواب بیدار می شود که بخش یاد شده از مغز او فریاد می زند «تهدیدی وجود دارد».
بنابراین مغز شما باید برای فعال شدن بی دلیل آمیگدال چیزی را کشف کند و پارادوکس به وجود آمده را به نوعی برای خود تفسیر کند. در طول خواب این بخش از مغز همچنان فعال می ماند با این همه، فلج کامل بدن درست پس از هوشیاری می تواند فعالیت آن را بیش از پیش نماید.