حس بدبختي وجشتناكي دارم
يك سال ونيمه دوستيم...خيلي دلمون ميخواد ازدواج كنيم ولي سرمسائل مالي نميشه
هركي رو ديدم پدرشوهرش بهشون خونه دادن يا حداقل ميدونن بعد چندين سال فلان خونه بهشون ميرسه اماماچي هيچييي هيچييي😭
باباش ك نميتونه كمك كنه هرچي كارم ميكنه همش خرج مايحتاج اوليه زندگي ميشه
خيلي غم دارم
تاپیک فروش کلیه رو نخوندی گویا
خب با خونه اجازه ای هم میشه زندگی کرد؟
منم خیلیارو دیدم پدر زنشون بهشون خونه دادن
بخدا ازدواج نکردن بهتره از ازدواج کردن واجاره وقسط و گرسنگی و بدبختی و یه بچه بیاری اونم بدبخت
خب عزیزم همه که خونه از خودشون نیست خیلیا مستاجرن
والا پدر شوهرمن شرط ازدواجم خونه بود كه هزار تومان هم خرج زندگي ما نكردم
خدا درد و مرض بده بهش ايشاالله
والا به ما که خونه ندادن رفتیم اجاره کردیم بعد هم خودمون خریدیم
پس خودتون چی؟
والا پدرشوهر من بساز بفروشه نه اون چیزی به ما داد نه ما توقعی داشتیم.اصلا نمیدونم چند تا خونه داره
جوونای الان چقدر راحت طلب شدن
اگه به خدا اعتماد کنی از جاهایی که فکرش رو نمیکنی روزی میرسونه ما تجربشو داریم منو شوهرم ماشاالله الان 3تا خونه داریم تازه 3 سال ازدواج کردیم همه فقطططططط لطف خدااااااااااااا
پدرشوهرمنم یه هزاری کم نکرد
ندارم نیست
خدا کنه ک خود خدا بدون منت بده
تورو خدا تا از لحاظ مالی اوکی نشدی زندگی شروع نکن حتی شده ۱۰سال نامزد بمونید
زندگی با قسط و قرض و طلبکار خیلییی سخته
من که تمام افتخارم تو زندگیم اینه که پدرشوهرم کمکی به ما نکرده و نکنه...چرا شماها از پدرشوهرتون در این حد انتظار دارین...
من نمیتونم درک کنم واقعا...
هرچند پدرشوهرم این قد به فکر بچه هاشه دیگه داشت به التماس میوفتاد که ماشینشو بفروشه ما زودتر خونه بخریم...ولی نه من دوست داشتم نه شوهرم...
