سلام،
من 17 سالمه و هیچ لذت و هیجانی رو تجربه نکردم، نه با کسی تو رابطه بودم، نه پارتی رفتم نه مست کردم تا حالا نه حتی اهل اینم که با دوستام هی برم بیرون و خوش بگذرونم،همیشه تو زندگی محتاط بودم و بخاطر اندیشه های گرفتار در چارچوب ترس و آبرو هیچ کار خاصی نکردم که واقعا دلم خواسته باشه انجام بدم، واقعا از این وضع ناراحتم، میخواستم بدونم شماها که سن 17 سالگی رو گذروندین، اگه تجربه ای داشتین اون موقع خیلی عالی و هیجان انگیز بوده؟ فکر میکنین تو سن بالای بیست سال هم بشه لذت واقعی زندگی رو تجربه کرد؟ یا اگه تو نوجوونی و دوران دبیرستان لذت نبردین زیاد، بعدا که رفتین دانشگاه تونستین لذت ببرین؟ اصلا کدوم دوره بهتر بود؟ دبیرستان خوبه یا دانشگاه؟ الان که من هیچکاری تو زندگیم نکردم، یعنی ممکنه اون موقع همه چی بهتر شه؟ دیر نیست؟ شما اگه نوجونیتون مثل من بوده، الان پشیمون نیستین؟ حسرت اون موقع رو میخورید یا نه؟ فکر میکنین اینجور مثل من محتاطانه زندگی کردن تو این دوران خوبه یا بد؟
