یه دختر مجرد 32 ساله ام که به جهت فرار از شرایط اسف بار روحی که هستم مجبورم مستقل شم تا از دست مادر پدر بی منطق فولاد زره ام فرار کنم از این شرایط و خونه و اوضاعی که دلمو شددا از دنیا کنده نای انجام دادن کارها روزمره ام رو هم ندارم
هر کار کردم بابام راضی نشد برم سر کار البته من روستایی در استان کرجم تا شهر خیلی کرایه ماشین میشه و کلا بابام مخالفه ان هیچ جوره ممکن نیست ده ساله از روش های گوناگون تلاش کردم
چرا ازدواج‌نمیکنی؟
عزیزم برو شهر، کار کن، مستقل شو و سعی کن پیشرفت کنی❤
بیاتهران پانسیون کارم پیداکن
منم پایه اتم
ببین فقط یه بار قراره زندگی کنی پس به دلت گوش کن
شرایط داغون تر از اونه که به ازدواج فکر کنم و پسر مردمو بدبخت کنم چی مراجعه به روانشناس؟ چند جا رفتم حییییف پول واقعا قراره دوست پسرم کمکم کنه فریبش دادم باهاش ازدواج میکنم قصد زندگی دارم ولی اون ادم کثیفیه و همزمان با چند نفر دوسته و در رابطه! معلومهههه باهاش زندگی نمیکنم ازش آتو دارم حتما طلاق میده
مگه پدر و مادرت چیکار میکنن ؟
سعی کن بری تهران
برو یه خوابگاه خصوصی و دنبال کار بگرد
یا اول برو بگرد کار پیدا کن بعد جمع کن برو خوابگاه بمون سخته ولی میشه
کار در خونه نمد و چرم و اینا بازار کار نداشت اینجور چیزها رو به کسی معرفی نکند واقعا هر کارک ردم نشد که نشد
میتونم خونه ای نقلی یه جای پرت داغون رهن کنم ،ولی با توجه به افسردگی و اوضاع روحی و دمدمی مزاج بودنم همینطور تیپ داغون و سن 32 ام میترسم اهل کار نباشم فروشندگی تنها راهه اصلا شاید بهم کار ندن! کار جور نشه وووووی مترسم دست از پ=ا درازتر برگردم ان خونه انگ طلاق و ابروریزی های همیشگی مادرم
هر تصمیمی میگیری درست بگیر تواین شرایط به هیچ وجه باکسی دوست نشو چون ممکنه باعث فریب و انحرافت بشه چون این شرایط هرچقدرم بد باشه برای سرگرمیت یا فرار ازش نباید اشتباه انتخاب کنی
