بخدا دیگ ازش متنفرم راضی ام یه عمر بخاطر بچه هام زندگی کنم ولی این ادم بهم دست نزنه..بخدا خیلی زجرم داد طلاق هم راضی نیستم چون بخاطر خددم نمیتونم از بچه هام بگذرم ..دلم میخواد خدا بهم بگه گناه نیست ک نیازش رو برطرف نکنی تا منم یه نفس راحت بکشم و حسه ازادی بهم دست بده..آخه چرا ما زن ها مجبوریم به بعضی چیزا بخدا زوره این باعث افسردگی میشه
چرا مگ دوست داستنی نیست؟ ب خوبی هاش فکر کن
چرا تلاش نمیکنی ک دوستش داشته باشی؟
نه چه گناهی؟ هرجور دوست داری و آرومی رفتار کن
تها راهش اینه که
طلاق همین.....خودتو بخاطربچه هات نسوزون،توهم انسانی حق زندگی داری،الکی بهونه نیار و طلاق بگیر،این بچه هایی که میگی چندسال دیگه میرن سر خونه زندگیاشون....
عزیزم اگه تو خوشحال نباشی بچه هاتم نمیتونن زندگی خوبی داشته باشن من اینو واقعا با تمام وجود درک میکنم .فکرنکن با از خودگذشتگی و تحمل زندگی سرد بچه هات خوشبخت میشن.اونا یه مادر قوی و شاد میخوان.تاوان اشتباه پدرشون و تو نباید پس بدی و عمرتو هدر بدی
اگر معتاده مدرک جمع کن بچه هارو میدن به خودت.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
13 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
