شبا تا چهار پنج صبح بیدارم ؛ روزا تا ۱۲ یا یک بعدازظهر میخوابم ؛ زندگیم ریخته بهم ؛ شوهرم دریانورده و سه ماه به سه ماه نیست! رابطمون داغونه ؛ نمیدونم چیکار میکنه ! رابطه نداره ؛ بغیر از دوماه اخیر ! خجالت میکشه با من همقدم بشه بیرون ؛ با فاصله راه میره ؛ به حرفام و نظراتم اهمیت نمیده ؛ خیلی مشکل داریم؛ تاپیکای قبلیم نوشتم
خودم وسواس گرفتم شدید؛ انقد نطافت میکنم که از کار و زندگی افتادم ؛ پرخوری عصبی پیدا کردم و از وزن ۷۰ رسیدم به بیشتر از صد کیلو
غصه ی تنهاییهای دخترمو میخورم !
خانوادم پشتم نیستن ! بی عاطفه و بی مسئولیتن !
خاتواده ی شوهرم که انگار وجود خارجی ندارن !
خیلی تنها و بی پناهم ؛ هیچ کار نمیتونم انجام بدم ؛
حالم خوب نیست
