«شعر۶»

با نگاهت عاشقم کردی،‌ دلم دیوانه شد
خنده بر لب شاعرم کردی دلم دیوانه شد

گفتم آیا میشود با یک نگاه عاشق شوم ؟؟
خنده بر این پرسشم کردی دلم ، دیوانه شد

من نگاه آخرت را عشق معنا میکنم
ای زلیخا یوسفم کردی دلم دیوانه شد

با نگاهت چشم من مشتاق باران میشود
ای تو باران نرگسم کردی دلم دیوانه شد

من بهارم یک ب یک از بودنم کم میشود
بگذر از این،‌ عاقلم کردی دلم دیوانه شد

دوستت دارم

به زیبایی شکوفه ای

به لطافت باران

فصلهارا با تو قدم میزنم

به بهار میرسم

کنارش میمانم

باتو پرواز را میاموزم

مرا به اغوشت ببر

به پهنای ابرها

به شاخه درختان بهار

امید را به من بده

بی قرارتم تنها قرار من

زمستان باشد و…

برف باشد و…

سوز باشد و…

نیمکت

پارک

یخ زده باشد و…

تو

در کنارم…

با وجوده اینهمه گرما

بزرگترین دروغی که

می توان به آن خندید

سرد بودن هواست !!!

شیرین تر از آنی که بگویم عسل هستی
در صحبت عشاق تو ضرب المثل هستی

در کار جهان خیر ندیدم ، به همه عمر
دیدم ز دو چشمت که تو خیرالعمل هستی

عاشق کشی تو همه جا شهرهء شهر است
مبهوت ازآنم، که توشاید اجل هستی

ابروی تو انگیزه شده، شعر بگویم
در صفحهء قلبم، توچه زیبا غزل هستی

چشمانت را
می بوسم
که گریسته اند برای عشق

لبانت را
که سکوت کرده اند برای عشق

وگونه هایت را
که از عشق داغ است

برای دل بی تابت اما
چه می توانم کرد
جز دوست داشتن تو..

یک شبی در تاخت جبریل امین

گفت ای محبوب رب العالمین

صد جهان جان منتظر بنشسته‌اند

در گشاده دل بتو در بسته‌اند

هفت طارم را ز دیدارت حیات

تا برآیی زین رواق شش جهات

انبیا را دیده ها روشن کنی

قدسیان را جانها گلشن کنی

اول آدم را که طفل پیرزاد

برگرفت از خاک و لطفش شیر داد

بود آدم بی پدر بی مادری

او بپروردش زهی جان پروری

برایت

هر شب

عاشقانه تر می نویسم

تا همه تب کنند

در حسرت داشتن

معشوقه ای

شبیه تو ….

حلهٔ پوشیدش از عریان خویش

چیست عریان یعنی از ایمان خویش

اولش اسما همه تعلیم داد

وز مسمی آخرش تعظیم داد

بعد از آن در صدر شد تدریس را

درس ما اوحی بگفت ادریس را

در مصیبت نوح راتصدیق کرد

نوحهٔ شوق حقش تعلیق کرد

روی از آنجا سوی ابراهیم داد

صد سبق از خلتش تعلیم داد

در عقب یعقوب را درمانش داد

درد دین را کلبهٔ احزانش داد

خسته ام… از تـــــو نوشتن…!

کمی از خود می نویسم

این “منم” که،

دوستت دارم…!

سوی یوسف رفت هم سیر فلک

وز ملاحت کرد حسنش خوش نمک

سوی اسماعیل شد جانیش داد

کشته بود از عشق قربانیش داد

کار موسی را بسی غورش نمود

برتر از صد طور صد طورش نمود

از نبی داود را صد راز گفت

سر مکنون زبورش باز گفت

پس سلیمان رادران سلطان سری

داد در شاهی فقر انگشتری

کرد ایوب نبی را نومحل

ملک کرمان با بهشتش زد بدل

رهبر یونس شد از ماهی بماه

کردش از مه تا بماهی پادشاه

تشنهٔ او بود خضر پاک ذات

بر لبش زد قطرهٔ آب حیات

چون سر بریدهٔ یحیی بدید

با حسین خویش در سلکش کشید

سوی عیسی آمد و مفتیش کرد

در هدایت تا ابد مهدیش کرد

دوکمان قاب قوسین ای عجب

در هم افکندند از صدق و طلب

چون چنین عقدیش حاصل شد ز دوست

قول و فعلش جمله قول و فعل اوست

ناکرده گناه در جهان کیست بگو 

آنکس که گنه نکرد چون زیست بگو 

من بد کنم تو بد مکافات دهی 

پس فرق میان منو تو چیست بگو...💎

هنوز.. روخاکیم یادمان نمیکنند ????

وای به روزی که خاکمان کنند...?💎