هر چی از دهنمون دراومد به هم گفتیم

تو لاک قربانی نرو... اون حمایت پدری رفته... بپذیر...

اما همسرت با سیاست و درایت میتونه اونقدر بهت محبت کنه که غم پدرت خیلی کمرنگ بشه

اشکالی نداره... این مسیر افت و خیز داره... من هم راحت به این نقطه از صبر و درایت نرسیدم.

اگر گاهی اشتباه کردی اشکالی نداره... ناامید نشو...دوباره تلاش کن...راه های متفاوت رو امتحان کن. این گفتگوی امشب یک مثال بود..‌‌ تو به فراخور شرایط این مثال رو تغییر بده...‌ این راه نشد، یک راه دیگه...

با صبر و پایمردی ان شاءالله حل میشه...

فک نمیکنم بزنه۰😁😁😁😶

دل شکستگی ات رو درک میکنم. تو بگو من با این همه صبر و محبت که در حق شوهرم کردم، حقم بود مطلقه بشم؟؟؟

من ۱۲ ساااااااااااال زندگی کردم. خیلی خیلی همسرم رو دوست داشتم. جون کندم برای زندگیم...پر از احساس و زنانگی بودم... حقم بود مطلقه بشم و الان تو ۳۸ سالگی، نه شوهری

نه بچه‌ای

نه زندگی ای؟؟؟

من یک بچه هم از دست دادم تو اون زندگی. پسرم به دنیا اومد و همون لحظه زایمان فوت کرد. حق من بود این مصیبت رو ببینم؟؟؟

ببین دنیا معلوم نیست حسابش چه‌جوریه... فقط خدا میدونه...

کاملا معلومه از مرگ پدرت خشم داری... ولی این خشم رو به صورت درست مثل ورزش و غیره تخلیه کن و ناراضی نباش... چون اتفاقات دنیا و تصمیمات خداوند، چه بخواهیم و چه نخواهیم، رخ میده... نپذیرفتنش و ناحق دونستنش فقط ما رو خشمگین میکنه...

شاید خیلی از این خشم ها رو ناآگاهانه سر همسرت فرود میاری...

به من بگو حضرت فاطمه حقش بود که پدر نازنینی چون حضرت محمد رو از دست بده؟؟؟

ولی اون حضرت هیچ وقت گلایه نکردند... چون دنیا همینه...

مرگ

بیماری

ضرر مالی

رنج

طلاق

و ...

جروی از زندگیست... باید بپذیریم...

پس من هم بگم بسیاری از دوستانم که یک چهارم من فهم و شعور و زندگی داری و محبت و گدبانوگری و ... نداشته اند چرا زندگی‌شون پایداره و زندگی من اینجوری شد؟؟؟

دیگه وقتی تمام تلاشم رو کردم این دیگه خواست خداست. و باید بپذیرم....

نه اون بر مرکب غرور و جهل سواره و حالا حالا ها پیاده نمیشه. قدر من رو ندونست و نخواهد هم دونست...

چاره ای ندارم به جز اینکه به قول سعدی :

بنشینم و صبر پبش گیرم

دنباله‌ی کار خویش گیرم...

ان‌شاءالله

قدر زندگیت رو بدون... حیفه...

من الان گاهی دلم برای همون زنگی که گفتی ایشالا فردا همسرت بهت میزنه، تنگ میشه...

کسی نیست که زنگ بزنه و خبرم رو بگیره...

گاهی دلم برای یک آغوش مردانه و امن، تنگ میشه...

برای یک کلام با محبت...

حتی رابطه زناشویی...

قدر این نعمات رو که داری بدون

ممنونم. شما هم برام دعا کن.