شهید عباس بابایی 🌹 شوق پرواز 🌹 زیارت روزانه شهدا ( روز صد و نوزدهم ) 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

خوابی که آرامم کرد من تا هشت روز بعد از شهادت عباس، نمی‌توانستم چیزی بخورم. حتی آب را به زور به خوردم می‌دادند. می‌گفتم: «اول باید خواب عباس را ببینم و بعد چیزی بخورم». همه می‌گفتند: «این طور که تو بی‌تابی می‌کنی، عباس به خوابت نمی‌آید» اما من قبول نمی‌کردم. 

بعد از هشت روز بالاخره خواب شهادت و دست کشیدن روی سر و بوسیدن پیشانی‌اش را دیدم و آرام شدم. *

 عباس همیشه در کنار‌مان است دیگر باید من و سه فرزندم بدون عباس زندگی را ادامه می‌دادیم، بچه‌ها را کنارم نشاندم و به آنها گفتم: «بچه‌ها شما پدرتان را از دست دادید و خلأ بزرگی برای شماست. اما لطف خدا شامل حالتان است که مادر در کنارتان است. شاید من نتوانم مثل بابا باشم اما به هر حال نقش نیمی از وجود بابا را می‌توانم برای شما ایفا کنم. پس بنابراین فکر من را هم بکنید که همسرم را از دست دادم. شما باید به من هم کمک کنید».

 بعد از آن به همراه بچه‌ها عکس‌های عباس را روی در و دیوار خانه چسباندیم؛ لباس پرواز و کلاه یدک عباس را هم همینطور؛ گاهی صدای عباس و فیلمش را می‌گذاشتم و با بچه‌ها نگاه می‌کردیم و همیشه این احساس را داشتیم که عباس در کنارمان هست و لحظه‌ای ما را تنها نمی‌گذارد.

رؤیاهایی که رنگ واقعیت دارد عباس در رؤیاهای من به صورتی است که انگار در بیداری او را می‌بینم. 

خیلی وقت‌ها درباره مسائل مختلف با هم واضح صحبت می‌کنیم. وقتی هم که با مشکلاتی مواجه می‌شوم، در بیداری با عکسش حرف می‌زنم و به قدری اشک‌ می‌ریزم که قاب عکس‌اش خیس می‌شود. عباس همیشه وقتی به خانه می‌آمد، گاهی دوبار با دست روی در می‌کوبید یا اینکه دو بار زنگ می‌زد. گاهی صدای در را در بیداری می‌شنوم و زمانی که می‌خواهم بروم در را باز کنم، یادم می‌افتد که عباس شهید شده است. * 

نگذاشتم برادرم خلبان شود بعد از شهادت عباس، برادر کوچکترم، رضا، در رشته‌های مهندسی الکترونیک و خلبانی قبول شد. بنده به صورت پنهانی با شهید اردستانی و یکی دیگر از همکارانش تماس گرفتم که در معاینه پزشکی برادرم را رد کنند. آنها در ابتدا قبول نمی‌کردند و گفتم: «هر مشکلی پیش آمد پای خودم؛ من جوابگو هستم». برادرم هنوز هم گله می‌کند که چرا نگذاشتم خلبان شود در حالی که استعداد این کار را هم داشت. البته اینها همه‌اش حرف است، انسان روی زمین صاف که راه می‌رود، مرگ به سراغش می‌آید. اما من داغدیده بودم و می‌گفتم: «همسرم رفته، برادرم هم برود؟» در حالی که خیلی از خانواده شهدا، چند شهید دارند که من شرمنده رویشان هستم. اینها لیاقت می‌خواهد که من نداشتم. همیشه انسان در معرض امتحان الهی است. چه غنی و چه فقیر. در عین حال که شهید بالای سر ما است و خداوند سرپرستی ما را بر عهده دارد، خب با مشکلاتی مواجه هستیم.

الان سه فرزندم متأهل هستند. دخترم سلما، در ابتدا با شهید «عباس داوری» ازدواج کرد. همسرم به خواب یکی از دوستانش آمده و گفته بود: «اسم داماد من هم عباس است». 

نوه‌ام، پسر داماد اولی است. 

دامادم عباس، برای مأموریت به زاهدان رفته بود. اشرار او را گروگان می‌گیرند و به پدرش می‌گویند که ۱۰۰ میلیون تومان بیاورید تا او را آزاد کنیم. پدر وی ۵۰ میلیون تومان تهیه می‌کند اما آنها همان روز عید سعید غدیرخم سال ۱۳۸۴ به صورت خیلی فجیعی او را به شهادت رسانده بودند. 

بنده با شنیدن خبر شهادت دامادم، به قدری گریه کردم که از شدت فشار یکی از دندان‌هایم به خودی خود افتاد. اکنون دخترم یک پسر ۱۳ ساله دارد. خودش هم سه بار در دانشگاه در رشته‌های مدیریت بازرگانی و پرستاری قبول شد که به دلیل وجود مشکلات زندگی، تحصیل را رها کرد و اکنون کنار همسرش در مرکز پلیس+۱۰ پونک مشغول به کار است. پسر بزرگم حسین، یک پسر ۹ ساله دارد. اسم او را «امیر عباس» گذاشته است. 

حسین الان در شرکت ساخت قطعات هواپیما کار می‌کند؛ در کنار دوستان پدرش. پسر کوچکترم محمد، ۵ ساله بود که پدرش شهید شد. این بچه دست نوازش پدری را احساس نکرد یا اگر هم بوده محمد به یاد ندارد. محمد ۷ سال است که ازدواج کرده و کارمند یک شرکت خصوصی است

عباس در آمریکا هم اعتقاداتش را حفظ کرد جوان‌ها برای الگو قرار دادن تمام شهدا، باید شخصیت آنها را حتی قبل از انقلاب بررسی کنند. همسرم قبل از انقلاب در آمریکا هم پایبند به اعتقادات مذهبی‌ بود. عباس قبل از رفتنش به آمریکا خودش را متعلق به من می‌دانست. یعنی برای اینکه خودش را مقید کند که به فکر نامحرم نباشد و نامحرمی در کشور اجنبی نظر او را جلب نکند، و درحقیقت برای دور ماندن از وسوسه شیطان، در ایران تصمیم ازدواج می‌گیرد و عکس مرا هم پنهانی از آلبوم برداشته بود و با خود به آمریکا برده بود. 

دوستانش تعریف می‌کردند که آن زمان دخترهای ایرانی مقیم در آمریکا و آمریکایی‌ها راحت بودند. عباس هم که خوش سیما بود. دخترهای زیادی تقاضای دوستی و صحبت با عباس می‌کردند اما او سرش را پایین می‌انداخت و عکس مرا به آنها نشان می‌داد و می‌گفت: «ایشون همسر من هستن». * و حرف آخر همه ما در هر قشر و مسئولیتی، در قبال خون شهدا مسئول هستیم.

مصاحبه : روزنامه فارس

سلام بر بانوی لطف و مهر 🙏🙏🙏🍃🍃

صبحتون بخیر 😘💞💞⁦❤️⁩🌿ممنون 🙌

سلما بابایی همزمان با سالگرد شهادت پدرش گفت: هیچ آقازادگی به معنای مصطلح آن که این روز‌ها در جامعه متداول شده است را برازنده خود نمی‌بینم.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

سلما بابایی درباره شهید عباس بابایی گفت: در زمان شهادت پدر من 11 سال بیشتر نداشتم و آنچه از پدر در ذهن دارم بیشتر نبودن‌های او بود. زمانی که به واسطه نبودن پدر،‌ مادرم باید تمام مسئولیت‌های خانه را به دوش می‌کشید. پدر زندگی خود را به جنگ اختصاص داد و مادرم که در زمان شهادت همسرش 28 سال بیشتر نداشت نیز زندگی‌اش را برای ما گذاشت.

وی بیان کرد: شهید بابایی یک شخصیت مردمی است که تمام مردم او را دوست دارند و بسیاری از افراد از او الگو می‌گیرند. همیشه شهید بابایی را از دریچه نگاه یک دختر به پدر توصیف نکرده‌ام او را به عنوان یک قهرمان ملی دیده‌ام و هر جا از او سخن گفته‌ام سعی کرده‌ام به دور از عواطف معمول مطالب را بیان کنم.

دختر شهید عباس بابایی ادامه داد: بسیاری از مسئولان و مدیرانی که اکنون در شرایط ایده‌ال مدیریتی مشغول به کار هستند نباید فراموش کنند که این شرایط را مرهون خودگذشتگی و رشادت شهدا جانبازان و خانواده‌های شاهد و ایثارگر هستند. حال که مسئولیتی را عهده‌دار شده‌اند باید در مسیر شهدا گام بردارند و در صدد رفع مشکلات جامعه و خانواده‌های شاهد و ایثارگر استوار باشند. متأسفانه بعضاََ کسانی برای بیرون آمدن از تنگنا‌های کاری از خانواده‌های شاهد و ایثارگر مایه می‌گذارند و برای توجیه شرایط نامناسب از بزرگی دل خانواده‌های شاهد یاد می‌کنند.

وی یادآور شد: سریال شوق پرواز یکی از کار‌های بسیار خوبی بود که توانست تا حدودی شخصیت شهید عباس بابایی را به جامعه معرفی کند. 

زنده‌یاد یدالله صمدی با توجه به شرایط و امکاناتی که در آن زمان مهیا بود توانست به بهترین شکل موجود شخصیت شهید بابایی را به جامعه معرفی کند. شهید بابایی به عنوان پدرم دارای ابعاد گوناگون شخصیتی بود که در سریال شوق پرواز گوشه‌های از کار‌ها و ابعاد شخصیت وجودی او به نمایش در آمد.

دختر شهید بابایی با بیان ابعاد شخصیتی پدر خود، افزود: بسیاری از ابعاد وجودی شهید بابایی را برای به تصویر کشیده شدن در سریال شوق پرواز با زنده‌یاد صمدی در میان می‌گذاشتیم اما ایشان می‌گفتند اگر این موارد را کار کنیم و پخش شود شاید مردم باور نکنند و بگویند که بزرگ‌نمایی شده است. در حقیقت به تصویر کشیده شدن ابعاد مختلف زندگی شهید بابایی این شائبه را به‌همراه خواهد داشت که شاید در مطرح کردن واقعیات بزرگ‌نمایی شده است. به همین خاطر از بسیاری از رفتار‌ها و کار‌های شهید بابایی در شوق پرواز صرف نظر شد.

سالگرد شهادت شهید هست امروز هم شبکه یک سریال شهید رو به مناسبت سالگرد نمایش میدن🍃🍃⁦🙏🙏🍃

وی تأکید کرد: شهاب حسینی به خوبی توانست نقش پدرم را در سریال شوق پرواز ایفا کند. شهاب حسینی در واقع در شخصیت وجودی شهید بابایی حل شده بود و با تمام ابعاد فکری و ذهنی خود، شهید بابایی را درک کرد و توانست تا جایی که از او خواسته شد نقش شهید عباس بابایی را برای خود در سریال شوق پرواز ماندگار کند.

بابایی ادامه داد: مادرم همواره در سعی و تلاش برای مهیا کردن یک زندگی آرام برای ما بود. زمان شهادت پدرم او در مکه بود و در شرایطی بسیار سخت خبر شهادت پدرم به او داده شد و تا مدت‌ها از شوک این خبر رنج می‌برد. زمانی که پدرم برای مأموریت به مناطق جنگی می‌رفت مادر تمام کار‌های خانه را عهده‌دار بود. ما در یک شهرک نظامی و یک آپارتمان کوچک زندگی می‌کردیم و مادرم نیز برای حل تمام مشکلات روزمره زندگی تنها بود. از خرابی وسائل و امکانات در خانه تا تعمیر و نگهداری منزل را تماماََ به تنهایی انجام می‌داد.

وی درباره فعالیت‌های اجتماعی خود بیان کرد: تا قبل از سریال شوق پرواز همواره برای بازیگر شدن تلاش می‌کردم و علاقه‌مند بودم که بازیگر شوم اما مادرم با این مسئله مخالف بود، بعد از این که در جریان شوق پرواز در مسیر ساخت سریال قرار گرفتم و هم تجربه بازی در یک سکانس و کار با استاد صمدی را کسب کردم مقدار زیادی در علاقه‌مندی‌ام به کار بازیگری تغییر ایجاد کرد و به‌سوی کارگردانی و ساخت فیلم گرایش پیدا کردم و توانستم دوره های فیلمسازی را بگذرانم و کارم را با ساخت فیلم کوتاه شروع کردم.