داستان نازایی تا بارداری من

بعد یکسال عقد بالاخره عروسی کردیم، قرار گذاشتیم یکسال اول جلوگیری کنیم تا یه کم دستمون بازتر بشه و پس اندازی داشته باشیم، جلوگیریمونم طبیعی بود، من از همون اولی که پریودام شروع شد تا امروز که ۱۶سال میگذره یک بار هم پریودام عقب جلو نشده، نه کیست داشتم، نه فیبروم، نه هیچوقت عفونت گرفتم، خلاصه با این اوضاع و احوال بعد ۸ماه اقدام رو شروع کردیم و من فکر کردم همون ماه اول نی نی میاد تو دلم، اما یک ماه و دو ماه و شش ماه گذشت و خبری نشد، تا سر یکسال ک بازم شک نکردم ، چون شوهرم تو این یکسال محل کارش شهرستان بود و منم رو همین حساب گفتم شاید اون روزای تخمک گذاری با هم نبودیم که نشده، خلاصه بعد یکسال شوهرم منتقل شده و اقداممون منظم شد

از این مرحله هم ۸ ماه گذشت و خبری نشد، دیگه اون موقع بود که احساس خطر کردم، رفتم دکتر و شرایطم رو توضیح دادم ، اونم خدا خیرش بده اولین کار همون عکس رنگی رو نوشت، درد عکس رنگی برای من در حد دو سه دقیقه بود، عکس رو گرفتم و بردم پیشش، به اضافه ی ازمایش اسپرم شوهرم، عکس ها و ازمایش ها رو نگاه کرد و گفت مشکلی نداری، داروی تحریک تخمدان بخور تا ببینیم چی میشه، کلومیفن خوردم، روز ۱۲ پریود سونو و نتیجه دوتا فولی تپل، روز ۱۳ آمپولها رو زدم و رفتم اقدام، سر موعد پریود شدم و تمام، اون ماه هم گذشت

ماه بعد باز رفتم دکتر، این بار لتروزل، سونو، امپول هاش سی جی و بازم سر موعد پریود شدم. دیگه بیخیال شدم چندماه، ی روز میخواستم با شوهرم بریم یه شهرستان برای انجام کاری، یکی از دوستانم یه دکتر خوب که به اصطلاح دستش سبکه تو اون شهر بهم معرفی کرد و گفت حتما برو پیشش، ضرر نداره، رفتم و بعد از دو ساعت انتظار با شوهرم رفتیم داخل، فکر نمیکردم مرد باشه دکتر، یه آقای تقریبا هشتادساله، با دقت به حرفامون گوش داد و ازمایش و عکس ها رو نگاه کرد.رو کرد ب من و گفت ببین دخترم شوهرت هیچ مشکلی نداره، خودتم شدی موش آزمایشگاهی که این همه دارو میخوری ،چون تخمدان هات مشکلی ندارن، و رحم هم ظاهرا بدون مشکله

از قبل

گفت بهت قول میدم قرصهایی که خوردی جز کیست هیچ نفعی برات نداشتن، پریود که شدی روز سوم برو سونو تا بهت بگم، رفتم سونو و دیدم بله، پنج شش تا کیست ۴ و ۵ سانتی، ال دی داد ، یکماه خوردم، کیست ها رفع شد، بعدشم بهم گفت عکس رنگی رو خیلی بد گرفتن ، برای همین نمیتونم نظر قطعی بدم و به احتمال زیاد مشکل از لوله هاته، احساس میکنم لوله هات پیچ ۷وردگی دارن، برو کیست هات که رفع شد بیا نامه بدم تا بری پیش افلاطونیان واسه لاپاروسکوپی تشخیصی، خلاصه مسافرتم تموم شد و من برگشتم سر خونه اول

بعد از اون جریان بخاطر ی سری مشکلات دیگه نتونستم پیش اون دکتر برگردم، ولی از دکترهایی که دم دستم بودن پیگیر درمانم بودم‌ .یه روز رفتم پیش یه دکتر که تو شهر ما خودش یه مرکز ناباروری مستقل واسه خودش داره.نگم براتون که چقدر پولکیه و دنبال رفع مشکل مریضاش نیست و همه رو به یه نحوی هدایت میکنه به سمت میکرو تو مرکز خودش. به عکس و ازمایش هام نگاه کرد و گفت خانم شما در مرز یائسگی قرار داری، همین فردا بیا مرکز تا تو سیکل میکرو قرار بگیری، ده تومن پولم با خودت داشته باش، من فقط نگاهش کردم و اومدم بیرون،، تو این مدت اولین بار بود بخاطر این موضوع اشک میریختم، شوهرمم نبود...گوشه خیابون تو ماشین نشستم و فقط گریه کردم

به شوهرم زنگ زدم، گفت گریه نکن، جورش میکنیم تا بری واسه میکرو....گوشی رو قطع کردم ک برم خونه، یهو  یادم اومد یه دکتر باتجربه همون نزدیکی ها هست، رفتم پیشش و فردا و پسون فرداشم پیش دو تا دکتر دیگه، هر سه بالاتفاق گفتن که ما اثری از یائسگی تو این برگه ها نمیبینیم،البته یکیشون گفت بنظرم پرولاکتینت لب مرزه، پس ی مدت قرص بخور تا بیاد پایینتر،اگه شد خداروشکر، اگرم نشد بیا واسه لاپارا تشخیصی، خوردم، سه ماه گذشت و خبری نشد