که هر کدام مدالی افتخار آمیز از مولایشان حضرت حسین بنعلی(علیه‌السلام) دریافت نمودند و شهد شیرین شهادت را سر کشیدند.
صبح روز چهارشنبه 28 خرداد 1376در منطقه عملیاتی والفجر یک در فکه، صدای یک انفجار از مین فرسوده‌ای که سال‌ها منتظر حسین بود تا او را به لقا خدا متصل کند و او نیز به سایر دوستان و شهدایی که تفحص شده بودند، متصل شود.
عباس برادر دیگر او نیز مانند برادرش حسین، فارغ از دنیای ماشینی به بیابانهای فکه رفت تا دنبال تک تک دوستان گمشده‌اش باشد و آنان را از میان خاک‌ها و کانال‌های برجای مانده از جنگ بیابد. او در دوران تفحص برای اینکه بتواند از کمک نفرات عراقی برای پیدا کردن اجساد باقی مانده شهدا بهره ببرد، خیلی به آنها محبت می‌کرد و سعی می‌کرد همواره دل آنها را به دست آورد، به طوری که مرتب برای آنها لباس، میوه، سیگار و لوازمی که مورد احتیاج‌شان بود خریداری می‌کرد و با خنده و اخلاق خوش، نظر عراقی‌ها را جلب می‌کرد. روز 5 خرداد 1375 مصادف با هفتم محرم خود او نیز در کانالی در فکه به شهادت می‌رسد. عراقی‌ها که خود را مدیون عباس صابری و محبت‌هایی که به آنها کرده بود می‌دانستند، با پول خود برای عباس مجلس ترحیم برپا می‌کنند.
حسین نیز رویه عباس را ادامه می‌دهد اما دوستان و سربازان عراقی بعد از شهادت عباس می‌گویند: دیگر نمی‌توانند بدون عباس به کار خود ادامه دهند و گفتند دیگر تحمل ماندن در این صحرا را نداریم.
حسین آخرین پسر بازمانده از خانواده شهید صابری بود. مادر شهدای صابری می‌گوید: تحمل شهادت حسین، چون تنها پسری بود که برایم باقی مانده بود خیلی سخت بود. شهادتش بی‌تابم کرد. حسین درست شب اربعین حضرت سید الشهدا(ع) به دنیا آمد از این رو نامش را حسین گذاشتیم، سرنوشتش هم این بود که در راه امام حسین(ع) شهید شود.
شهید حسین صابری در 28 اردیبهشت ماه سال 1347 چشم به جهان گشود. او دوران کودکی را در خانواده‌ای پر محبت همراه با برادرانش سپری کرد. صابری همیشه مؤدب و بسیار تیزهوش بود و به فراگیری علم علاقه زیادی داشت. او با اوج‌گیری مبارزات مردمی علیه رژیم ستمشاهی همپای دیگر اقشار مردم در تظاهرات و راهپیمایی‌ها با عشق به امام خمینی(ره) حضور پیدا می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 14 سالگی به عضویت بسیج پایگاه مسجد امام حسین(ع)درآمد. شب‌ها در سنگر مسجد به پاسداری مشغول بود و در این پایگاه الهی حضوری چشمگیر داشت تا جایی که چند بار توسط منافقین مورد تهدید و تعقیب قرار گرفت ولی این امر نتوانست مانعی در حرکت او ایجاد کند.
با شروع جنگ تحمیلی، به مدت 3 ماه دوره آموزشی را گذراند و راهی کردستان شد. در اولین مأموریتش در پاوه هنگام مبارزه با اشرار از ناحیه سر مجروح شد و پس از بهبودی دوباره سودای سفر به دیار دوست کرد. حسین با شرکت در عملیات مختلف از جمله کربلای 5 و کربلای 8 در منطقه حلبچه به خیل جانبازان شیمیایی پیوست. او در دوران دفاع مقدس به عنوان تیربارچی، تک‌تیرانداز، تخریبچی و در قسمت‌های مختلف توپخانه (توپ 106) و پدافند، حضوری عاشقانه داشت.
مادر شهید درباره چگونگی اعزام حسین به جبهه می‌گوید: روزی که حسین می‌خواست به جبهه برود، از من اجازه خواست، من به او علاقه خاصی داشتم، چون قبل از به دنیا آمدن حسین من برادری داشتم که نام او نیز حسین بود و من به او خیلی علاقه داشتم که به رحمت خدا رفت و من از این بابت خیلی متأثر شدم، بعد خدا به من حسین را هدیه داد و همان طور که گفتم، تولد حسین مصادف شده بود با شب اربعین سیدالشهدا(ع) و من او را حسین نامیدم. وقتی که فهمیدم حسین از من اجازه عزیمت به جبهه را دارد ماندم چه بگویم، از طرفی نمی‌توانستم به او نه بگویم و از طرف دیگر رفتن حسین برایم بسیار سخت بود. در نهایت به او گفتم: بابات الان منطقه است تو دیگر نرو. او نیز گفت: خدا که هست، او مراقب شماست.
بالاخره حسین با هر مشقتی که بود با کمک برادرش حسن خود را به جبهه می‌رساند و به نبرد با دشمن بعثی می‌پردازد و در طول خدمت و فعالیت خود در جبهه با لباس بسیجی چندین بار دچار جراحت شیمیایی و موج‌گرفتگی می‌شود. یکی از خصلت‌های شهید حسین صابری که این خصلت در برادران شهید دیگرش نیز به چشم می‌خورد، اخلاص در عمل بود. همه کارهایش را بر اساس رضای خدا انجام می‌داد. به طوری که وقتی حسین به دندانپزشکی مراجعه می‌کند، دکتر دندانپزشک با مطالعه پرونده حسین از انجام عمل سر باز می‌زند و عنوان می‌کند؛ حسین دچار موج گرفتگی شده و این عمل برای او خطرناک است. عباس از حرف دکتر ناراحت می‌شود و خانواده حسین تازه متوجه می‌شوند که وی موج‌گرفتگی نیز دارد و آنها از این بیماری بی‌خبر بودند.
خاک گرم و سوزان فکه در کانالی معروف به کانال والمری و در ایام ماه صفر و درست هفت روز مانده به سالگرد شهادت دومین برادرش عباس، مین دیگری حسین را به دو برادر شهیدش متصل می‌کند و کانال والمری را به خون مطهر حسین رنگین می‌سازد.
ماجرای پای قطع‌شده در ساکِ آقای عکاس
حاج "بهزاد پروین قدس" که از راه رسید، مثل همیشه ساک بر دوش بود. ناگهان از داخل ساک، چیزی درآورد که همه از تعجب مات ماندند.
حمید داودآبادی، رزمنده و نویسنده دفاع مقدس در جدیدترین نوشته خود در فضای مجازی به یکی از شهدای تفحص پرداخته و نوشته:
شب بود.
تاریک بود.
با چند پرژکتور، حیاط معراج شهدا را روشن کرده بودند.
شلوغ بود.
همه می‌خواستند پیکر شهید "حسین صابری" (سومین شهید خانواده‌ی صابری) را که تازه در تفحص شهید شده بود، ببینند.
میزی در حیاط گذاشته بودند تا او را غسل دهند.
حاج "بهزاد پروین قدس" که از راه رسید، مثل همیشه ساک بر دوش بود. ناگهان از داخل ساک، چیزی درآورد که همه از تعجب مات ماندند.
بسته‌ای را گشود و پای قطع شده‌ی حسین را که هنگام انفجار مین والمری به وسط میدان مین ارتفاع 112 فکه افتاده بود، پیدا کرده و با خود آورده بود.
خودش می‌گفت: در اهواز، وقتی ساکم رو گذاشتم زیر دستگاه اشعه تا وارد فرودگاه شوم، بچه‌های سپاه تعجب کردند. درِ ساک را که گشودم، همه کُپ کردند. پای قطع شده داخل ساک باعث شد تا همه بیایند بالای سرم. وقتی توضیح دادم که حسین صابری امروز در فکه به‌شهادت رسیده و پیکرش رو بردن تهران و حالا من می‌خوام زود برم تهران تا این پای جامانده را به پیکرش ملحق کنم، مات و مبهوت اجازه دادند تا سوار هواپیما شوم.
و بهزاد پایی را که جا مانده بود، به صاحبش ملحق کرد.
شهید صابری روایت دوری از همزمان شهیدش را در عملیات تفحص این گونه به شعر سروده است:
امشب از دل من شکایت می کنم
عشق را با غم روایت می کنم
ساقیا ای من فدای دست تو
ده شرابی تا شوم سرمست تو
ساقیا خواهم شراب ناب ناب
تا کند هر ذره ام را آفتاب
سال ها می را نمودم جستجو
تا شدم یک لحظه با او روبرو
اندر این ظلمت سرای پر پلید
ناگهان جام می ساقی رسید
شور عشقش در دلم شد منجلی
باده را دیدم بگفتم یاعلی
سرکشیدم باده را من بر ملا
تا شوم عازم به دشت کربلا
خون از دست و پیکرم فواره کرد
عشق هو آخر مرا صد پاره کرد
«شاهدی» و آن «غلامی» ناز من
شد انیسم با «حسن» همراز من
«صابریم » غرق احسان توام
ریزه خوار سفره ی نام توام
شهید عباس صابری
☘️☘️☘️☘️معرفی کتاب :
کتاب «درد نوشان بلا» به کوشش بهزاد پروین قدس،- عکاس و نویسنده دفاع مقدس - در سال 84 نگارش و منتشر شده و درباره برادران شهید حسن، حسین و عباس صابری در قالب زندگینامه، مصاحبه و دستنوشته به رشته تحریر درآمده است.
کتاب «درد نوشان بلا» به کوشش بهزاد پروین قدس،- عکاس و نویسنده دفاع مقدس - در سال 84 نگارش و منتشر شده و درباره برادران شهید حسن، حسین و عباس صابری در قالب زندگینامه، مصاحبه و دستنوشته به رشته تحریر درآمده است.
پروین قدس از نویسندگانی است که چندین کتاب درباره شهدای تفحص به نگارش درآورده است. ایشان درباره آشنایی اش با عملیات تفحص می گوید: عضو تفحص که نبودیم اما، خادم تفحص بودیم، هم در کشف شهدا و هم ثبت تصاویر و عکس همکاری داشتم. تفحص به خاطر این بود که به شهدا وصل باشیم و دریابیم ولی عالم معنا این بود که شهدا ما را دریابند.
شهید عباس و حسین صابری طی عملیات تفحص و شهید حسن صابری در دوران جنگ تحمیلی به شهادت رسیده اند.
هنگامی که روحیه شهادت‌طلبی در خانواده‌ای حاکم شود، فرق نمی‌کند در چه زمانه و دوره‌ای متولد شوید. تفاوتی نمی‌کند در کدام جغرافیا زیست می‌کنید و شرایط روز جامعه و کشورتان چه چیزی را طلب می‌کند، با همان روحیه در جست‌وجوی حقیقت و سعادت حرکت می‌کنید و باکی از سختی‌های راه ندارید. جان را برای رسیدن به مقصود فدا خواهید کرد و مطمئن خواهید بود آن خون سرخی که بر زمین می‌ریزد، چراغ راه بسیاری دیگر می‌شود.
شهیدعباس صابری
در هشتمین روز از فصل پاییز سال 1351، در خانواده صابری متولد شد؛ مادر از قبل در عالم رویا نام او را عباس می‌دانست. هنوز چند ماهی از تولدش نگذشته بود که بعد از نوروز، بیماری او را روانه بیمارستان کرد، ولی با کرامت حضرت ابوالفضل(ع) شفا یافت. او مبارزی کوچک بود که در سنگر انقلاب رشد کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی وارد مدرسه شد و همیشه با صوت داوودی اش بر سر صف هنگام صبح قرآن می خواند.
عباس صابری، از سال 1363 در بسیج مسجد نارمک شروع به فعالیت کرد و در سن 13 سالگی قامت به لباس زیبای بسیج آراست و با تغییر سال تولدش در شناسنامه و ارایه رضایت‌نامه‌ای به امضا برادرش «حسن» و با بدرقه پدرش عازم جبهه شد و درسال 64 در عملیات آبی-خاکی در منطقه فاو عراق شرکت نمود و مجروح شیمیایی شد.
او با روحیه و ایمانی عالی همه کارها را فقط برای رضای خدا انجام می‌داد و دوست نداشت کسی از کارهایش باخبر شود. او با توجه به حضور در میدان‌های نبرد توانست دیپلم ریاضی را با موفقیت دریافت کند. در طول مدت جنگ در عملیات‌های کربلا 5، بیت المقدس2،4،7 و تک عراق در ابوغریب با عنوان بسیجی با سِمَت تخریبچی و بی‌سیم چی شرکت داشت و بعد از جنگ نیز در عملیات‌های برون مرزی، بحران خلیج فارس حضور داشت و دچار موج گرفتگی شد. عباس با عضویت در کمیته جستجوی مفقودین مامور در گروه تفحص لشگر27 در سمت مسئول تخریب همیشه در جستجوی شهداء، چون عاشقی دلسوخته در تمنای شهادت بارها روانه بیابانهای قلاویزان، فکه، طلائیه و شملچه شد تا محبت الهی را در دل خود به جایی برساند که به وصال حضرت دوست دست یابد.
شهید صابری، پیوسته دعا می‌کرد تا به برادر شهیدش «حسن» بپیوندد. عباس که همیشه آرزو داشت در محرم شهید شود، سرانجام در روز هفتم محرم مصادف با پنجم خرداد 1375 برای پیدا کردن شهدا در کانالی معروف به «والمری» مشغول به کار شد و پس از لحظاتی، کربلا لبریز عطر یاس شد، نوبت جانبازی عباس شد و او همچون مولایش ابوالفضل العباس (ع) با دست و پاهای قطع شده و صورتی در داغ شقایق سوخته بر اثر انفجار مین در منطقه عملیاتی والفجر یک (فکه) به وصال حق رسیده و از چشمه شهادت جرعه‌ای نوشید و پیکرش درقطعه 40 بهشت زهرا در جوار آن ارواح طیبه مأوا گرفت.
عباس با عضویت در کمیته جستجوی مفقودین مامور در گروه تفحص لشگر۲۷ در سمت مسئول تخریب همیشه در جستجوی شهداء، چون عاشقی دلسوخته در تمنای شهادت بارها روانه بیابانهای قلاویزان، فکه، طلائیه و شملچه شد تا محبت الهی را در دل خود به جایی برساند که به وصال حضرت دوست دست یابد.
عباس که همیشه آرزو داشت در محرم شهید شود، سرانجام در روز هفتم محرم مصادف با 5خرداد 1375 برای پیدا کردن شهدا در کانالی معروف به «والمری» مشغول به کار شد و پس از لحظاتی، کربلا لبریز عطر یاس شد.
🌹☘️🌹☘️☘️☘️🌹🌹🌹🌹🌹🌹
در هشتمین روز از فصل پاییز سال۱۳۵۱ غنچه بهاری در خانواده «صابری» جوانه زد که مادر از قبل در عالم رویا نام او را عباس می دانست.
هنوز چند ماهی از تولدش نگذشته بود که بعد از نوروز، خزان بیماری او را روانه بیمارستان کرد ولی با کرامت حضرت ابوالفضل (ع) شفا یافت.
او مبارزی کوچک بود که در سنگر انقلاب رشد کرد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وارد مدرسه شد و همیشه با صوت داوودی اش بر سر صف هنگام صبح قرآن می خواند. عباس از سال ۱۳۶۳ در بسیج مسجد نارمک شروع به فعالیت کرد و در سن ۱۳ سالگی قامت به لباس زیبای بسیج آراست و با تغییر سال تولدش در شناسنامه و ارایه رضایت نامه ای به امضای برادرش«حسن» و با بدرقه پدرش عازم جبهه شد و در سال ۶۴ در عملیات آبی – خاکی در منطقه فاو عراق شرکت نمود و مجروح شیمیایی شد.
