اول اینا رو به خودم میگم و یاد آوری میکنم:
شاید خیلی پیش بیاد که خودمون رو به خاطر شرایط با بقیه مقایسه کنیم
اون پول داره من ندارم💔
اون آرامش داره من ندارم💔
اون همسر خوب داره من ندارم💔
اون بچه داره من ندارم💔
اون شغل و موقعیت خوب داره من ندارم💔
اون بیماری نداره من دارم💔
اون خانواده بد نداره من دارم💔
اون به کسی که دوسش داشت رسید من نرسیدم💔
ما از دل بقبه خبر نداریم
از آیندشون مطلع نیستیم. الان داره شاید عمر داشته هاش کوتاه باشه و یه روز برسه از اینکه بهش حسودی کردیم و حسرت داشته هاشو خوردیم حتی عذاب وجدان بگیریم و خجالت زده شیم.
از نداشته هاشون بی خبریم. ما چه میدونیم که چیزای دیگه نباشه که آرزوشو داشته باشه و مثل حودمون در حسرت داشتنشون نسوزه...
روزایی که اونا دلشون از دنیا میگیره رو ما نمیبینیم، ما فقط یه عکس از زندگیشون میبینیم که توش ژست خوبی گرفتن از حقیقت ماجراهای زندگیشون بی خبریم..
نمیدونیم چه ساعتی از روز هست که اونام دلشون میگیره و لحظه ی بغض کردنشون رو نمیبینیم
فقط داریم به قسمت از زندگی همو نگاه میکنیم و باور نداریم " هر کس واسه خودش یه حسرت هایی داره، یه دغدغه ای داره که شاید حتی بروزش هم نده.. آدم بی دغدغه نداریم ، دنیای کسی بدون مشکل نمیچرخه"
💔...هممون مثل همیم ....💔
/حسرت زندگیای هم دیگه رو نخوریم/
فقط اون بالا سری از دل بنده هاش با خبره☝️
