شهيد سيدمجتبی علمدار 🌹 علمدار 🌹 💛 فاتح دل‌ها 💛 ..زیارت روزانه شهدا ( روز نود و چهارم ) 🌿⁦☘️⁩🌿

حالا اگر خواستی با من عروسی کن. جالب اینجاست که برای خواستگاری آمده بود اما وقتی می‌خواستیم صحبت کنیم، گفت: من این قرآن را باز می‌کنم، اگر استخاره خوب آمد با شما حرف می‌زنم. اگر خوب نبود که خدا‌حافظ. شما را به خیر و ما را به سلامت. وقتی قرآن را باز کردند، اول سوره «محمد» آمد گفت: حالا که این سوره آمد و شما هم خواب حضرت محمد(ص) را دیده‌ای، دیگر هر چه باشد، باید مرا قبول کنی. من هم قبول کردم و قسمت همین شد.

بعد از استخاره چه گفتند؟

- آنچنان بحث خاصی نبود. حالت رسمی‌ای داشتند. اینکه پاسدار هستم و از لحاظ مادی چیزی ندارم و...

مراسم عقد و عروسی‌تان چطور برگزار شد؟

- همان روز خواستگاری، گفتند که من تازه از جبهه آمده‌ام و پدر و مادرم هم وضع خوبی ندارند. اگر امکانش هست، رسم حزب‌اللهی‌ها را اجرا کن و همین عقد ساده را قبول کن که آن هم در خانه ما بود. نه طلایی و نه لباسی و...

مهریه شما چقدر بود؟

 - سیصد و پنجاه تومان با چند گرم طلا.

شما در زمان ازدواج دانشجو بودید یا شاغل؟

 - هم دانشجو بودم هم کارمند.

ایشان با تحصیل و کار شما مخالفتی نداشتند؟

 - خیر موافق بودند. البته فقط با کار در آموزش و پرورش موافق بودند.

اخلاق و رفتار ایشان چگونه بود؟

 - خیلی جدی بود. زیاد اهل شوخی نبود. خیلی رسمی و جدی برخورد می‌کرد.

با خانواده چطور؟

 - با خانواده خودش انعطاف بیشتری داشت. پدر و مادر وظیفه‌شان فرق می‌کرد تا زن و همسر. مرد خوبی بود. کلاً بد اخلاق نبود. اما اهل شوخی هم نبود.

خاطره خاصی از عبادت کردن شهید به خاطر دارید؟

 - ایشان معمولاً اردیبهشت ماه جبهه می‌رفتند، هر 45 روز یا 35 روز مأموریت داشتند. ایشان انگشتری داشتند که خیلی برایش عزیز بود. می‌گفت این انگشتر را یکی از دوستانش موقع شهادت از دست خود درآورده و دست ایشان می‌کند و در همان لحظه هم شهید می‌شود. ایشان وقتی به آبادان برای مأموریت می‌رود، این انگشتر را در حمام بالای طاقچه جا می‌گذارند. وقتی می‌خواهند به ساری بیایند، در راه یادش می‌افتد که انگشتر بالای طاقچه حمام جامانده است. وقتی آمد، خیلی ناراحت بود. (من معمولاً «آقا» صدایش می‌کردم چون سختم بود که اسمش را صدا کنم و بگویم مجتبی، فکر می‌کردم خیلی سبک است، اگر اسمش را صدا بزنم. ایشان هم مرا همیشه «خانم» صدا می‌زدند.) گفتم: آقا! چرا اینقدر دلگیری؟ ناراحتی؟ گفت: والله انگشتر بهترین عزیزم را در آبادان جاگذاشتم. اگر بیفتد و گم شود، واقعاً برایم سنگین تمام می‌شود. گفت: بیا امشب دوتایی زیارت عاشورا و دعای توسل بخوانیم، شاید این انگشتر گم نشود. یا از آن بالا نیفتد و گم نشود و خیلی جالب اینجا بود که ما زیارت عاشورا خواندیم و راز و نیاز کردیم و خوابیدیم. صبح که بلند شدیم، دیدیم انگشتر روی مفاتیح‌الجنان است. ا

 اصلاً باورمان نمی‌شد این انگشتر روی مفاتیح‌الجنان باشد. همان انگشتری که در آبادان توی حمام جا گذاشته بود، روی مفاتیح‌الجنان بالای سر ما بود و هنوز حالا هم که دارم بعد از چند سال تعریف می‌کنم، حالتم یک جوری می‌شود...

 حالا این انگشتر کجاست؟

- الآن هم آن انگشتر را دارم. می‌خواهم سر سفره عقد دخترم به همسرش تقدیم کنم.

ان‌شاءالله که همسر ایشان هم سیدند؟

 - نمی‌دانم. چند باری که نگران همسر آینده‌اش بودم، گفت: خودم شوهرش را می‌فرستم. کسی حق ندارد دخالت بکند.

خواب دیدید؟

- بله چند بار خواب دیدم. به او گفتم: در مورد آینده زهرا نگرانم. چون من قبلاً تصادف وحشتناکی داشتم، ناراحت بودم که اگر بمیرم عاقبت زهرا چه می‌شود. هنوز کوچک است. در خواب گفت: تو اصلاً نمی‌خواهد نگران باشی. شوهر زهرا را خودم می‌فرستم. به تو در خواب نشانش می‌دهم.

درخواب چطوری بودند؟

 - خیلی معمولی و جدی و بدون خنده. غالباً ایشان را با لباس جبهه خواب می‌بینم.

روحیه ایشان در برخورد با مشکلات چگونه بود؟

- نماز می‌خواند. اول از همه دو رکعت نماز حاجت می‌خواند. بعد با دوستانش مشورت می‌کرد. ما هم دعا می‌کردیم. اگر کاری از دستمان برمی‌آمد، انجام می‌دادیم وگرنه دعایش می‌کردیم.

نزدیکترین دوستانش چه کسانی بودند و بیشتر از چه قشری بودند؟

- دوستانش جبهه‌ای بودند که بعد از شهادتش همه ما را رها کردند. بالطبع چون من و زهرا تنها بودیم، همه ما را تنها گذاشتند. البته ان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاء‌‌‌الله امام زمان ما را تنها نگذارد و خدا ما را رها نکند. با همه دوست بود.

بارزترین خصیصه ایشان چه بود؟

 - بزرگترین مشکلات اگر بر سرشان فرود می‌آمد، راحت نگاه می‌کرد و سرش را پایین می‌انداخت. اینکه عصبانی شود و داد و فریاد کند، اصلاً در مرامش نبود. همیشه نگاه می‌کرد و سرش را پایین می‌انداخت.

مداحی ایشان از کی شروع شد؟ قبل از ازدواج هم مداح بودند؟

- بله قبل از ازدواج مداح بودند. یک کار خوب دیگر که می‌کرد که الآن کمتر کسی این کار را می‌کند، بیشتر جوانهایی که پدرشان را از دست داده بودند یا جوانهایی که پدرشان معتاد بودند و یا جوانهایی که ول بودند را جمع می‌کرد و به مرور زمان از افرادی که متمول بودند، پول می‌گرفت؛ پول توجیبی برای اینها درست می‌کرد. به او می‌گفتم: این کارها یعنی چه؟ می‌گفت: جوان باید صد الی دویست تومان توی جیبش باشد. جلوی دوستان دیگرش خجالت نکشد. حداقل پول باید داشته باشد که اگر خواست پفکی بخورد، جلوی دیگری خجالت نکشد. کارش به دزدی نکشد یا کارهای خلاف دیگر و بیشتر هم اینها را با خود به مجالس روضه و مداحی می‌برد.

زندگی با یک سید و مداح اهل‌ بیت چطور بود؟

 - هم شیرین بود و هم سخت. بیشتر عمرش وقف مداحی بود. کمتر در خانه او را می‌دیدم. شاید به جرأت بتوانم بگویم که یک روز کامل پیش هم زندگی نکردیم. از صبح تا شب، همه‌اش وقف امام حسین و امام علی و ائمه(ع) بود.

در مداحی‌ها‌یشان بیشتر راجع به کدام یک از ائمه می‌خواندند؟

- در مورد امام حسین و امام زمان که می‌خواند همیشه نیم نگاهی به امام حسن مجتبی می‌انداخت. می‌گفت مداحان، کمتر به امام حسن مجتبی توجه می‌کنند و از این بابت ناراحت بود.

با توجه به اینکه ایشان مداح بودند، در خانه مداحی می‌کردند؟

- به وفور. به طور رسمی از ایشان درخواست می‌کردم. جالب بود. تا درخواست رسمی نمی‌کردم، می‌خندید و می‌گفت فکر کن من غریبه‌ام. شما با حالت رسمی از من بخواهید. من هم می‌خندیدم و درخواست رسمی می‌کردم.

رابطه ایشان با امام و رهبری چطور بود؟

 - خیلی، من کمتر فردی را دیدم که به اینصورت عشق قلبی داشته باشد؛ حتی خودشان می‌گفتند که وقتی امام رحلت کردند، چند بار با پای پیاده تا مزار امام رفتند که تا مدتها می‌گفتند پایم تاول زده است.

آیا اهل مسافرت و تفریح هم بود؟

- اکثراً من و ایشان مشهد می‌رفتیم. شاید در سال، سه الی، چهار بار، حتی پنج بار مشهد می‌رفتیم و یکسره هم داخل حرم بودیم. شاید فقط برای نهار و شام بیرون می‌آمدیم و یا برای کارهای جزیی. یکسره داخل حرم در حال دعا خواندن بودیم. واقعاً حالت معنوی خاصی داشت. حتی یکبار آنقدر سرگرم دعا خواندن بودیم که زهرا گم شد. من خیلی خودم را گم کرده بودم. اما ایشان با خونسردی گفتند: «این امام رضا خودش بچه را می‌آورد و تحویلت می‌دهد. چقدر حرص می‌خوری.» بعد از ده دقیقه خود زهرا بدو بدو از در حرم داخل شد. گفت دیدی خانم این هم تحویل تو. واقعاً تعجب کرده بودم. آن موقع زهرا 5/2 یا 5/3 ساله بود.

عقیده شهید علمدار در مورد رفتار در خانواده و تربیت فرزند چه بوده و چقدر به این موضوع اهمیت می‌دادند؟

 - همیشه کتابهایی در این مورد می‌خواند و می‌گفت: بچه را باید طوری تربیت کنیم که ان‌شاء‌الله باعث افتخار جامعه و اسلام باشد. ما هم سعی می‌کنیم. البته هر چند خیلی مشکل است. واقعاً هم سخت است و هم شیرین. در عین حال تنهایی بچه را بزرگ کردن دردناک است. امیدواریم بتوانیم فرزندان خوبی تربیت کنیم و تحویل جامعه بدهیم.

 دخترتان موقع شهادت پدر چند ساله بود؟ چیزی یادش می‌آید؟

 - 5/4 ساله بود. بله کمی یادش می‌آید.

 با توجه به اینکه هنگام ازدواج، از جانباز بودن ایشان مطلع بودید، آیا از نحوه جانبازی‌شان اطلاع داشتید؟

 - بله. چند بار مجروح شده بودند که من خبر داشتم. اما مهمترین اصل این بود که نمی‌دانستم شیمیایی است. سه روز بعد از مراسم عقد گفت: می‌خواهم چیزی به تو بگویم اما از دست من گله ‌مند نشو. گفتم: چه شده، گفت: من همه چیز در مورد جانبازی‌ام راست گفتم، اما نگفتم که شیمیایی هم هستم. گفتم: چرا زودتر نگفتی؟ لااقل می‌گفتی من خودم را از قبل آماده می‌کردم گفت: می‌ترسیدم زن من نشوی. هر جا بروم همین است. معمولاً به آدمهای شیمیایی زن نمی‌دهند.

سلام عزیزم ‌. صبح شما بخیر 

🙏🙏⁦☘️⁩⁦☘️⁩⁦☘️⁩🌹🌿🌹🌹