دیروز رفته بودیم سر مزار. اونجا بچه هایی هستند که گندم میریزه روی قبر و ار بستگان فرد فوت شده پول میگیرن. سن های متفاوت. دیروز یه پسر کوچولو اومد لاغر آفتاب سوخته دست و صورت و گردنش سیاه شده بود از آفتاب سوختگی. بعد که رفت یه لحظه احساس کردم پسر خودم تقریبا همسن پسر من بود. فکر کردم ایکاش میدونستم برم خانوادش پیدا کنم ببینم مشکلشون چیه حل کنم. یا کار و کاسبی داشتم کارگاهی چیزی پدر مادرشو بیارم سر کار. یا غذایی براشون میکردم. فکر میکنم چه قد سخته پسر خودم گرسنه باشه یا لباس مناسب نداشته باشه یا حموم نره چه قد سخته. اون بچه هم غذا میخواد لباس میخواد نظافت میخواد. شما چه طوری به این بچه ها کمک میکنید.
ازشون وسایل میخرم وبا مهربونی حرف میزنم
کاش هیج کودک کاری وجود نداشت همه بچه ها شاد بودن و خوشحال
سعی میکنم میرم بیرون خوراکی تو کیفم داشته باشم بدم بهشون
استارتر لباس های پسرت اونایی که به هر دلیلی نمی پوشه رو جمع کن تو مشما ببر اونجا بین اون بچه ها تقسیم کن
دادن غذا و خوراکی
میخوام از هفته دیگه آن شالله خوراک لوبیا درست کنم براشون ببرم ولی چه فایده مشکل فجیع تر از این حرفا است آدم میترسه کمک کنه پدر مادرشون بیشتر بفرستن برای کار. یه بار تهران بودم دیدم یه خانمه بچه های که پشت چراغ قرمز گل و دستمال کاغذی.و...میفروشن رو نشانده لب جدول دست همشون یکی یه لیوان داده داره براشون شیر میریزه خدا خیرش بده توی اون آلودگی و سرب هوای تهران بهشون شیر میداد.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
