بچه ندارم ولی روی بچه ها خیلی حساسم..مثلا همیشه میگم اگه بچه دار بشم اصلا نمیتونم پیشه کسی تنهاش بزارم حتی دایی و عموهاش یا حتی خاله و عمه هاش میگم اگه مثلا دیگه مشکلی بود مثله بیمارستان بودم نمیشد بچم پیشم باشه یکی از مادر بزرگ هاش تنها بیان خونم مواظبش باشن کسی رو هم نیارن..هنوزم هست الان میگم
اینم که میگن بچه دار شدی میمیری برای اینکه یکی یک ساعت بگیرش تا بخوابی هم میدونم من اینجور نمیشم خیلی فکرم درگیره بچس
حتی به شوهرم میگم حق نداری بچه رو بدونه من حتی تا مغازه یا خونه مادرت هم ببری حتما من باید باهاش باشم خیلی حساسم یعنی بده؟مشکلم اینه میترسم به بچه دست درازی بشه 😢
من بچه دارم و دو سالشه و پیش هیچکس نذاشتمش تا حالا جز دو سه بار که خیلی کوچولو بود و یکی دوماهش بود پیش مادرم گذاشتمش و بنظرم رفتار درست همینه ، چون من در قبال بچم مسئولم
عزیزم.من از وسواس وایتکس..حالم بد مشه..اما باز ولش نمیکنم..خیلی برا سرویس بهداشتی واسواسم.مصرف وایتکسم بالاس
نمیدونم من خودمم اینجوریم خیلی حساسم پیش هیچکس نمیذارمش دیگه بچمم انقدر بهم وابسته اس که بدون من حتی ی دقیقه هم جایی نمیمونه
فکر میکنم کسی نمیتونه مثل خودم مواظبش باشه و بهش محبت کنه و وقتی من نیستم بی پناه میشه
قبل کرونا با شوهرم که میرفتیم پارک یا تفریح انقدر چشمم به بچه های مَردم بود که الان میخورن زمین الان سرش میخوره به سنگ یا یه وقت ماشین نخوره به اون بچه انقدرررر هواسمو میدادم و حرص میخوردم که شوهرم عصبی میشد میگفت تو چیکار بچه ها دیگران داری تفریح رو خراب نکن برای خودت ولی دسته خودم نیست
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
