شاید براتون چیزی نباشه یا نتونید حجم تنهایی منو درک کنید ولی من داغون شدم
خسته شدم افسردگی گرفتم ۲۴ ساعته تو اتاق تنهام حتی کسی رو ندارم باهاش حرف بزنم (هیچ کسی رو ندارم درکم کنن) چن لحظه برم بیرون از اتاق حالم بدتر میشه مجبورم برگردم اتاق بشینم دو ساعت خودخوری کنم نمیتونم هم گریه کنم که یوقت صدام نره بیرون مجبورم گریه هامو نگهدارم شب ها وقتی همه خوابن بکنم دیگه چقدر هر روزم به همین صورت بگذره خسته شدم 😔😔 شاید براتون خنده دار باشه ولی من تنها جایی که میتونم حرف بزنم همینجاست
قبلا راحت تحمل میکردم چون میونم با خدا خوب بود احساس تنهایی نمیکردم ولی یه مدته بخاطر گناهانم از خداهم دور شدم هرکاری میکنم مثل قبل نمیتونم بشم جرات خودکشی رو هم ندارم ینی از اون دنیام میترسم وگرنه خودمو تموم کرده بودم شما دعا کنید بمیرم😔😔
