دعوا با همسر وحرفای تحقیر کنندش

جلوی ضرر رو‌از هرجایی بگیرید منفعته، از الان کوتاه بیاید دوروز دیگه نمیتونید جمعش کنید، هرچیزی در حد متعادل، نه دیگه بیش از حد کش بدید نه خیلی سریع ببخشید. اگر مجدد یک اشتباه رو تکرار کرد هربار اون حالت سر سنگینی رو طولانی تر کنید تا به بی احترامی کردن عادت نکنه

اگر قرار باشه هرکس بره خونه مادر شوهرش زندگی کنه که دیگه همه شرایط ازدواج رو پیدا میکنن، چه کاریه، اگر شرایط ازدواج و مسئولیت پذیری رو نداشت برای چی اقدام به ازدواج کرد، من نمیگم حواسش به مادرش نباشه اتفاقا وظیفشه به مادرش رسیدگی کنه اما برای اینکه پول جمع کنه واقعا مسخره ست همه رو به سختی بندازه تا کِی به کِی، معلوم نیست کِی هم قراره پولدار شه تا خونه خوب بگیره اونم تو جامعه ی داغون ما که به سختی میشه خرج شکم یه نفرو درآورد چه برسه به خونه خریدن و این چیزا، قیمتا سر به فلک کشیده هیچکسم نیست رسیدگی کنه، دیگه اونیکه که وضع مالی متوسط داره خیلی باید خوش خیال باشه که بتونه یه خونه ی خوب و باب میلش بخره. کسی که وضع مالیش عالیه بحثش خیلی فرق داره

اینارو ول کنن

فقطططط نرووووو سمیییه

 اگه بری نمیگن عروس خوبی بود ولی دیگه پاشدنت ازونجا با ایزد مننانه

اصلا زیر بار نرو جنگ اول به از صلح اخر 

اسی آفرین بهت معلومه آدم خود داری هستی منطقی باهاش صحبت کن و کوتاه نیا که اگه رفتی برای بچه ها تم باید هم.نجا عروسی بگیری 

من همسایه ی دیوار به دیوار مادرشوهر وجاری بودم هم خونه هم نبودیم....یه کارایی کردن بیاوببین بیشتراز ۹ماه نتونستیم بشینیم مستقل هم بودما....اون یکیون عروسشون دخترخواهرش بود از ترس اون یه کارایی کردن .....شریک هم بودن با مدروبرادرش دیگه واویلا بود...دیگه شوهریم دید چه ظلمی میکنن حقشو خواست جدا کنن بدن که کارشون به دعوا وآبروریزی وکتک کاری هم رسید ....من اول زندگیم ۵ماه برگشتم خونه ی پدرم موندم تا خونه بخریم اینا....یعنی حتی روزی که رفتیم وسایلامو برداریم خواهرش اومد دعوای حسابی راه انداخت که اومدم آبروتو ببرم به برادرش میگفتا میخواستن کل وسیله هامو بشکونن که زود زنگ زدیم ۱۱۰اومد بوسیله ی ۱۱۰ تونستیم از اونجا فرار کنیم زدن شیشه خونه رو هم شکوندن یه قیامتی به پا کرده بودن بیاوببین ....حالا فکرکنی آدمای شروری باشن ها ...نه اصلا اما دیونه شده بودن ....اینا تجربیات هس تو خونه ۴۰متری زندگی کردن بهتره پیش قوم شوهر زندگی کردن ....

قربونت....آره والا تو اون پنج ماه که خونه ی بابام برگشتم موندم مثلا تازه عروس بودم ....هرروز گریه میکردم ودلتنگ شوهریم وخونه وزندگیم بودم....اما خداروصدهزارمرتبه شکر که باهام بود وکمکون کرد به اصطلاح معجزه کرد برامون پولمونو گرفت شوهریم وخونه خریدیم وشوهرم خداحفظش کنه پشتم دراومد زندگیمونو حفظ کرد وگرنه زندگیمون داشت از هم میپاشید....خدا رحم کرد فقط ....بخاطر خودخواهی ونامردی یه عده زندگیمون نابود میشد

انشاءالله که فقط فقط بسر دختراشون بیاد بفهمن ماها چی میکشیم....ما سه تا عروس داریم ....هرسه تاشونم رفتن خونه خودشون ...بخدا من وخواهرم سالی فقط یه بار خونه ی اونا میریم اونم عید....یعنی اینقدر مشغول زندگی خودمون هستیم که وقت رفتن هم نداریم چه برسه دخالت کنیم یا اذبت کنیم والا یه حرفی بشه پیش خودمون میگیم عب نداره تو خونه ی خودشون خوش باشن باهم واسه ما کافیه....مامانم که خیلی مظلومه اصلا یه کلمه بهشون چیزی بگه ابدا ...حتی یه بارم بهشون نگفته فلان کار منو بیان بکنن حتی تو ظرف شستن هم میره خودش میشوره حالا خودشون ما نباشیم میرن میشورن....نمیدونم چرا قسمت ما اینجور آدما افتاد 

قربونت خواهری ...همچنین مادر شمارو💚❤