از بچگی منو ترسو بار آورد... مدام می گفت نمی تونی ... به خاطر تمام این ترس ها از ازدواج فرار کردم چون مدام فکر می کردم خوشبخت نمی شم... تمام عمرم یه دوس پسر نداشتم چون فکر می کردم باید سنگین و خانم باشم. تمام عمر مادر من ما رو مقایسه کرد... روحم درد می کنه... همیشه بهش گفتم تو قربانی دروغ های اطرافیانت شدی. هر کی گفت بچه ی من پیغمبره تو باور کردی! ولی اونا زیر زیری با کارهای بجه هاشون همکاری و موافقت می کردن.الانش هم همینه ... هر چی سنش می ره بالا بدتر میشه . ۳۳ سالمه مجردم و دارم عذاب می کشم . خودمو زجر می دم میگم چرا سرکش نبودم چرا هر چی گفت گوش دادم؟
منم همینم و ب شدت پشیمونم ک دختر خوبی بودم همش حس خودکشی دارم😕
تجربه دوست پسر داشتن خوبه بنظرم برخلاف عقیده ی سری
هنوزم دیر نشده جوونی
اشتباه کردی مگه میخواستی هوار کنی .مثه خیلیا با دروغ..اوناییکم که میگن بچمون خوبه دارن ادا در میارن مادرتون احتمالا بیشتر ابروش براش مهمه تا اینده بچه
عزیزم منم مادرم خیلی زیاد اعتماد به نفسمو له میکنه
و تجربه داشتم
دقیقا راست میگی بعضیا هزار تادغلط میکنن خانوادشون مثله کوه پشتشونن خوشبختم میشن بعد بعضیا هیچکاری هم نکنن با دشمنی خانواده خودشون گاهی خورد شدن جلو فامیلو آشنا آینده بچه هارو هم خراب میکنن
از اینکه دختر خوبی هستی هم ناراحتی؟
مگه همه ی اینایی که با دوست پسرشون ازدواج میکنن خوشبختن؟والا اطراف ما که هر کی با دوستش ازدواج کرد پشیمون شد
شما هنوز واسه ازدواج و بچه دار شدن وقت داری
نجابت هیچ وقت ایراد به حساب نمیاد
من ۱۸سالمه و خیلی سر به زیر بودم تاحالا و حتی بادوستام برای خوش گذرونی نرفتم بیرون و سلفی هایی ک بقیه گرفتن نگرفتم دوستپسرم نداشتم..منم پشیمونم ک جوونی نکردم
هر وقت هم می ریم مهمونی خونه ی فامیل انکار عقده های من سر باز می کنن... به خدا شاید برای خیلی ها هیچی باشه اما من عمیقا ناراحت میشم. جالبه وقتی هم بهش میگم میگه نسل ها تغییر کردن تو خودتو با دهه هفتاد و هشتادی ها مقایسه می کنی؟ میگم فقط برای اونا عوض شده؟ برای من باید همین جوری بمونه؟ بهش گفتم من ابروهامو تو عروسی خ اهر کوچیکم برداشتم! اگر زودتر برمی داشتم نمیگن ازدواج می کردم اما لااقل از خودمو جوونیم لذت می بردم.تعجب می کنم چرا ذره ای عذاب وجدان نداره؟ یا چرا ذره ای قبول نداره اشتباه کرد تا لااقل من یه کم آروم بشم
دقیقا منم مجرد بودم بدبخت و بیکس بودم بعد عموم می اومد میگفت دخترام با خودم میرن سینما بعد من بدبخت که میخواستم با دوستام برم مامانم خون بدلم میکرد بعدمثلا میگفت با داداشت برو حالا ماها باهم رابطمون اصلا خوب نبود صلا یه وضعی فکر کنم اگه ۲۱ سالگی ازدوج با فامیل نمیکردم یا فرار میکردم یا افسردگی میگرفتم چون خوستگارم نمیزاشت بیاد
ببین اینک نگو ...نجابت نباید مانع لذت بردن بشه... من خیلی چیزها رو به خودم حروم کردم.الان انقدر که از خودم ناراحتم واقعا از مادرم نیستم.... چون الان همش به خودم میگم من چرا گوش کردم؟ کوتاه اومدم؟ شدم یه آدم به شدت درون گرا بدبین کم حرف بی حوصله افسرده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
29 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
