بزرگترین حسرتتون تو زندگی چیه 😯💔

ارامش بین خانواده و صمیمیت💔

بی پدری

درسم ادامه ندادم

حسرتی ندارم جز ورود به هاگوارتز🤭

بیشترش حسرت مالیه 😀😀

یکیشون هم دانشگاه که دوس داشتم یه دانشگاه بهتر قبول میشدم ولی اگه یه جای دیگه میرفتم هیچوقت با همسرم آشنا نمیشدم که این خودش میشد ته بدشانسی😁

و اینکه کاش بعد فارغ التحصیلیم سریع سرکار میرفتم .

مرسی گلم بابت همکاریتون خدا خیرت بده

موتور 1000 😂😂😂

حسرت خیلی چیزها،ولی بازم خداروشکر...

اینکه هنوز زنده ام و از رفقای شهیدم جا موندم

اینکه تا الان عمرم به باد رفته

اینکه کسی رو که میخواستم هنوز ندارم

حسرت نیس ولی افسوسه

حسرتم سلامتی پسرمه 

حسادت هیچوقت به کسی نکردم،هیچوقت ظاهر زندگی دیگران رو باباطن زندگی خودم مقایسه نکردم.

ولی بزرگترین حسرتم نبود پدرمه.افسوس که ندارمش.😢😢

تاوقتی که بودش هرروز آب شدنش و پر پر شدنش رو میدیدم.بچه که بودم بچه های دیگه رو میدیدم که دست تو دست باباهاشون میرن گردش یا مدرسه میان من حسرت میخوردم که چرا بابای من سالم نیست.ولی الان میگم ایکاش بابامو دوباره پنج دقیقه ببینم باهمون وضعش بعدم بمیرم دیگه هیچی ازدنیا نمیخوام.😢😢آااااااخ که جیگرم خونه برای مظلومیت بابام و درد کشیدناش 😥

(بابام جانباز بود دست راستشو چشماشو نصف جمجمشو نداشت،شبی ۱۳تا دیازپام میخورد که بخوابه که اگه میخوردشون و خواب ازسرش میپرید میشد مثل کسایی که مست کردن اختیار خودشو نداشت.روزی یه فنوباربیتال میخورد که تشنج نکنه اگه یادش میرفت تشنج میکرد دهنش قفل میشد نصف بیشتر زبونش رو نصف میکرد کلی خون و کف از دهنش میریخت بیرون.بعدم که تایه ماه نمیتونست به خاطر زخم زبونش غذایی بخوره😥😢😔)خیلی سخته دیدن این صحنه ها،همیشه یه بغض و حسرتی تو دلم هست حتی تو اوج خوشبختی و خوشی هم هنوز یه بغض و آه سنگینی تو دلمه😔😔

عاشق شغل پلیسی بودم،الان باید حسرت بخورم ک چرا درسمو ادامه ندادم 

حسرت اینو دارم ب زودی باردار شم یه بچه سالم و صالح بهمون بده و دوست داشتم یه ماشین صفر و پرشیا داشته باشیم و هم بهترین خونه رو داشته باشیم میدونم که این دوتا رو نمیشه داشته باشیم هر کاری هم کنیم بهش نمیرسیم و فقط حسرت مادر شدن تو دلم موند 😔😔😔😪