احمد متوسليان، دوران تحصيلات ابتدايى خود را در دبستان اسلامى "مصطفوى " سپرى كرد. او از همان عهد خردسالى، طعم شيرين كار شرافتمندانه را چشيد و ضمن اشتغال به درس و مدرسه، در مغازه شيرينى‌فروشى پدرش - قنادى متوسليان يزدى - واقع در بازار تهران، كارگرى كوشا و زحمت‌كش بود. پس از خاتمه تحصيلات مقطع ابتدايى، در "هنرستان صنعتى شماره 5 تهران " ثبت نام كرد و در كلاس‌هاى شبانه اين هنرستان مشغول به تحصيل در رشته برق صنعتى شد. به گفته خواهر ارجمندش:
"... اصولاً احمد به مسائل فنّى خيلى علاقه‌مند بود. به همين دليل هم وارد هنرستان صنعتى شد. در تحصيل جدّيت به خرج مى‌داد و يك هنرجوى فنّى مستعد بود. "
پس از خاتمه تحصيلات متوسطه به سال 1353، احمد در سن نوزده سالگى موفق به اخذ مدرك ديپلم فنى گرديد.
در شانزدهم آبان سال 1353 به خدمت زير پرچم احضار گرديد. پس از اعزام به خدمت، در مركز زرهى شيراز، دوره تخصصى تانك را با موفقيت طى كرد و متعاقب خاتمه دوران آموزشى، با درجه گروهبان سوّمى و رسته سازمانى فرمانده تانك در گردان سوار - زرهى 265 تيپ يكم لشكر 81 زرهى كرمانشاه، به شهر مرزى سر پل ذهاب در غرب كشور اعزام شد.
ویژگی‌های اخلاقی
آگاهی و شناخت بالای متوسلیان در مسائل سیاسی - اجتماعی از جمله خصوصیات بارز این سردار بود. در تدبیرو تصمیم‌گیری‌هایش دقت نظر داشت. ضمن قاطعیت در کار، بر دل‌ها فرماندهی می‌کرد و همواره در بطن مشکلات حضور داشت. به همین دلیل، در سخت‌ترین شرایط کسی او را تنها نمی‌گذاشت. به رغم برخورد قاطعانه در امر فرماندهی، در کارهای جمعی مانند ساختن سنگر، نظافت محیط، شستن ظروف و… با پرسنل تحت امر را همراهی می‌کرد. علاقه به مطالعه و بحث پیرامون اخبار و رویدادها، از خصوصیات دیگر او بود. در مواقع مقتضی در جمع صمیمی همرزمانش پیرامون مسائل اعتقادی بحث می‌کرد.
حاج‌احمد نسبت به شهدا و خانواده‌هایشان احترام خاصی قائل بود و در هر فرصتی به گلزار شهدا می‌رفت و برای رسیدگی به معضلات و حوائج خانواده‌های این عزیزان تلاش می‌کرد.
او در غم فراق همرزمانش می‌سوخت. نقل می‌کنند: «هنگامی که بر مزار شهید جهان آرا حاضر می‌شد، آن چنان از خود بی‌خود می‌شد که با ساعت‌ها بی‌وقفه اشک می‌ریخت و با روح بلند او نجوا می‌کرد.»
حضور در لبنان
حاج احمد پس از آزادسازی خرمشهر و تثبیت مواضع رزمندگان اسلام در آن جا، اواخر خرداد ۱۳۶۱، طی مأموریتی همراه یک هیأت عالی رتبه سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی ایران به سوریه و لبنان سفر می‌کند تا راه‌های کمک به مردم مظلوم و بی‌دفاع لبنان را از نزدیک بررسی کند.
فراقی که ادامه دارد
در چهاردهم تیرماه سال ۱۳۶۱، اتومبیل هیأت نمایندگی دیپلماتیک کشورمان حین ورود به شهر بیروت و در هنگام عبور از پست ایست و بازرسی، مزدوران حزب فالانژ اتومبیل را متوقف و چهار سرنشین خودرو مزبور به رغم مصونیت دیپلماتیک - توسط آدم ربایان دست نشانده رژیم تروریستی تل‌آویو گروگان گرفته شده و پس از شکنجه و بازجویی، به نظامیان اسرائیلی تحویل داده شدند که از سرنوشت آنان تاکنون اطلاعی در دست نیست. در حالی که همرزمان آن مهاجر الی‌الله، مشتاقانه چشم به راه هستند تا خبری از او و همرزمانش برسد.
ببین برای منم همین پیش اومده بود دقیقا!!!
من از یکی از پزشکای دکترساینا ویزیت انلاین گرفتم از خونه و خیلییییی خوب بود. بیا اینم لینکش ایشالا که مشکلت حل میشه 
سلام صبحتون قشنگ سوره ها رو خوندم برای شهید متوسلیان بزرگوار 🙏🙏
حاج احمد متوسلیان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، مسئول تشکیل کمیته انقلاب اسلامی شد و پس از شکل‌گیری سپاه پاسداران به خدمت سپاه درآمد. وی فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله در جنگ هشت ساله ایران و عراق بود و یکی از ۴ دلاور مرد ربوده شده ایران در لبنان در سال ۱۳۶۱ است. در پی مأموریتی به همراه هیئت رسمی از مسئولان سیاسی-نظامی ایران راهی سوریه شد تا راه‌های مساعدت به مردم لبنان علیه حمله و اشغالگری رژیم صهیونیستی اسرائیل را بررسی کند. در ۱۴ تیر ۱۳۶۱ اتومبیل سفارت که حامل مسئولان سیاسی-نظامی ایران بود؛ در پی یک درگیری توسط نیروهای اسرائیلی ربوده شدند.
علی اکبری مزدآبادی مدیر انتشارات یا زهرا درباره کتاب جدید منتشر شده در این انتشارات با عنوان «راز احمد» گفت: این کتاب روایت حاج احمد متوسلیان از مقطع آزادسازی خرمشهر سوم خرداد سال ۱۳۶۱ تا ۱۴ تیر ۱۳۶۱ و به دنبال آن ناپدید شدن او و سه همراهش است. حمید داودآبادی در این کتاب روایت‌های ناگفته و سربسته را از قول افراد مرتبط با این اتفاق در قالب یک روایت داستانی در ۴۵۶ صفحه تدوین کرده است.
اکبری مزدآبادی اظهار کرد: در کتاب «راز احمد» با افراد مختلفی صحبت کرده و علاوه بر روایت‌هایی که قبلاً داشته و اطلاعات جدید و گفتگوهایی با افراد مهم و جدیدی در رابطه با ماجرای حاج احمد متوسلیان انجام داده و در کتاب به صورت روایی آورده است.
مدیر انتشارات یا زهرا گفت: یک بخش چند صفحه‌ای در کتاب با عنوان «ختم کلام» دارد؛ حسن ختام کار در آنجا آورده است که یکی از جذابیت‌ها و نکات مهمی که در این کتاب آورده شده است دیدار غیررسمی نویسنده با سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بود که سردار سلیمانی به‌صورت قاطع شهادت این عزیزان را تأیید می‌کنند.
و نظرش خیلی برایم اهمیت داشت و به نوعی ختم کلام بود.
دوست عزیزم "احسان محمدحسنی" - رئیس سازمان هنری رسانه ای اوج - با حاج قاسم ارتباط کاری زیادی داشت. یکی دو بار به او گفتم ترتیبی دهد با حاج قاسم جلسه ای کوتاه داشته باشم.
یک بار قرار شد هنگامی که حاج قاسم به شهرک سینمایی دفاع مقدس برای بازدید از صحنه های فیلمبرداری "به وقت شام" می رود، برویم آن جا که به دلایلی جور نشد.
گذشت تا اینکه بنده و خانواده ام برای جشن عروسی دختر آقا احسان که جمعه شب۲۴ اسفند۱۳۹۷در تالار طلائیه بود، دعوت شدیم.
ساعت حدود۸شب،دورمیز کنار دوستان نشسته بودیم که ناگهان چشمانم از تعجب گرد شد.
حاج قاسم سلیمانی، یکّه و تنها، با لباس شخصی و خیلی معمولی، وارد سالن شد.
از همان اول به ذهنم رسید بروم سراغش، ولی مانده بودم چطور؟ نمی دانم چرا کم آوردم؟!
احسان حسنی لطف کرد، دستم را گرفت و برد سر میزی که افرادی خاص نشسته بودند.
مرا برد جلوی حاج قاسم. حاجی محترمانه و با ادب همیشگی، سریع از جا برخاست. تا احسان گفت:
-ایشون آقای داودآبادی هستند که ...
حاج قاسم لبخند زیبایی زد و گفت:
-بله، ایشون رو که می شناسم ...
قند در دلم آب شد. چه کیفی کردم از این حرف سردار.
همینطور که روی صندلی سمت راستش می نشسستم، باخنده گفتم:
-خب خدا رو شکر که بنده رو می شناسید، پس نیازی به معرفی نیست.
و با خنده جوابم را داد.
دور میز گرد، از سمت چپِ حاج قاسم، ابراهیم حاتمی کیا کارگردان،گلعلی بابایی نویسنده، مرتضی سرهنگی رئیس دفتر ادبیات و هنر مقاومت و محسن مومنی رئیس حوزه هنری، که پهلوی من قرار داشت، نشسته بودند.
حاجی داشت با آقای سرهنگی درباره نوشتن کتاب زندگی سردار شهید مهدی زین الدین فرمانده لشکر ۱۷ علی بن ابی طالب (ع) صحبت می کرد که ظاهر برای این کار دو تن از نویسندگان معروف حوزه هنری را برده بودند پیش حاج قاسم.
آقای سرهنگی که فهمید با حاجی کار دارم، لطف کرد، زود حرفش را تمام کرد و به صحبت با محسن مومنی مشغول شد.
سعی کردم از فرصت پیش آمده که معلوم نبود مجددا نصیبم شود و نشد! در کمترین زمان، بیشترین و بهترین بهرۀ ممکن را ببرم!
آرام دهانم را بردم دم گوشی حاجی و گفتم:
- حاج آقا، من تقریبا ۲۵ ساله که در ایران و لبنان پی گیر قضیه حاج احمد متوسلیان هستم ... نگاهش به روبه رو بود. همان طور حرف می زد. جرات نکردم به چشمانش نگاه کنم. با همان لبخند روی لبش، رو کرد به من و گفت:
- خب، ببینم تو که ۲۵ سال روی این پرونده کار کردی، به چه نتیجه ای رسیدی؟!
آرام گفتم: "به این رسیدم که همون روز اول همشون شهید شده اند."
با لحنی ملایم گفت: "درسته. دقیقا. تا همون شب اول همشون شهید شدند." با تعجب گفتم: "پس این حرفها که بعضیا می زنند که زنده اند و در زندان های اسرائیل هستند چیه؟"
لبخند تلخی زد و گفت: "این حرف ها رو ول کن." و ادامه داد: خب دیگه به چی رسیدی؟
جرات نمی کردم بگویم. نه این که از حاج قاسم بترسم، نه اصلا. بلکه از ادعای خود هراس داشتم. دهانم را به گوشش نزدیک کردم تا آن که بغلش نشسته بود، نشنود. ...
و صحبت ادامه داشت و من، ساکت، ولی مات و مبهوت، مانده بودم!
سلام لطفا میشه به تاپیک آخرم سر بزنید
التماس دعا
🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱
بيا جبهه ها را،تبسم كنيم
دل خويش را نذر مردم كنيم
شبي با شهيدان،به «مجنون» رويم
ز دروازه عقل،بيرن رويم
به ميدان مين،يكه تازي كنيم
شبي با خدا،عشقبازي كنيم
بخوانيم از زخم و خون و خطر
بگوييم از شاهدان ظفر
از آن مي پرستان آتش گزين
ز اسطوره مردان سنگر نشين
بجنگيم همدوش مردان مرد
كنار «بروجردي» اهل درد
بيا!وارث خشم «حيدر» شويم
شبي شاهد فتح«خيبر» شويم
بيا!سمت داغ شهيدان رويم
به قاف رشادت،«مريوان» رويم
همان سو كه توفاني از آتش است
ولي عشق هرگز ندارد شكست
بيا!زائر روح اقدس شويم
علمدار «بيت المقدس» شويم
بيا!«حاج احمد» جلودار ماست
و ما فاتحيم و خدا يار ماست
بيا!باز «من فضل ربي» بگو
كه اين فتح،فصلي است از لطف او
چه خوش گفت او قول رب جليل
كه «بشرا كم اليوم» آن جبرئيل
بيا «لاتخف»،«قم فانذر» بگو
ز گردان «عمار ـ ياسر» بگو
از آن پورحيدر،از آن خط شكن
ز «اكبر»،از آن لاله بي كفن
ز مردان سرخي كه آزاده‌اند
محمدتبار و علي زاده‌اند
بيا!ذوالفقاري خدايي شويم
به «فتح المبين»،كربلايي شويم
آزادسازی شهرمریوان
اوایل خرداد ۱۳۵۹ مأموریت آزادسازی شهر مریوان که در تصرف گروهک‌های محارب بود به وی محول شد. تسلط ضدانقلاب در مریوان به گونه‌ای بود که از پادگان این شهر می‌توانستند افرادی را که در سطح شهر تردد می‌کردند شمارش کنند. به همین دلیل به محض نشستن هلی‌کوپتر در محوطه باند فرود، حاج احمد و همراهانش زیر آتش همه جانبه دشمن قرار می‌گیرند.
حاج‌احمد پس از ورود به شهر و سازماندهی نیروها، با یورشی سهمگین و برق آسا، شهر مریوان و مناطق اطراف آن را از لوث وجود گروهک‌ها پاک کرد. از همان زمان بود که مسئولیت فرماندهی سپاه مریوان به عهده او گذاشته شد و بلافاصله به اتفاق شهدایی چون حاج عباس کریمی، سیدمحمدرضا دستواره، رضا چراغی، حسین قجه‌ای، حسن زمانی، محسن نورانی و علیرضا ناهیری به پاکسازی مواضع مزدوران استکبار اعم از کومله، دمکرات و رزکاری پرداخت.
ترس و وحشتی که از او بر دل سیاه ضدانقلابیون نشسته بود به حدی بود که به قول یکی از همرزمانش، هر وقت به ضدانقلابیون خبر می‌رسید که حاج احمد قصد حمله به آنها را دارد قوای ضدانقلاب فرار را بر قرار ترجیح می‌دادند.
دفاع مقدس
حاج احمد در سال ۱۳۶۰ پس از بازگشت از مراسم حج، مأموریت یافت تا رزم بی‌امان خود را در جبهه‌های جنوب ادامه دهد. او از طرف فرمانده کل سپاه مأمور شد با به کارگیری برادران سپاه مریوان و پاوه تیپ محمد رسول الله (ص) - که بعدها به لشکر تبدیل شد- را تشکیل دهد و فرماندهی تیپ مذکور را نیز خود به عهده گیرد. پس از مدتی زمینه اجرای عملیات بیت‌المقدس در دستور کار یگان‌های رزمی قرار گرفت. حاج احمد علاوه بر مسئولیت خطیر فرماندهی تیپ، در تمامی مأموریت‌های شناسایی شرکت داشت و با نفوذ به قلب مواضع دشمن از نزدیک راهکارهای مناسب عملیات را شناسایی می‌کرد.
در شب دهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۱ عملیات بیت‌المقدس آغاز شد. نقطه آغاز عملیات، منطقه دارخوین به سمت جاده اهواز- خرمشهربود. با عبور نیروها که از رود متلاطم کارون به سمت دژ «مارد» جهت‌دهی شده بود و با وجود حجم سنگین آتش کور و بی‌وقفه یگان‌های توپخانه ارتش بعث عراق، رزمندگان اسلام توانستند نیروهای دشمن را در این محورها زمین‌گیر کنند و تمامی تانک‌های آنها را از بین برده و یا مجبور به عقب‌نشینی کنند.
یکی از فرماندهان عملیاتی جنگ در مورد نقش حساس او در عملیات بیت‌المقدس می‌گوید: «اگر فرماندهی قاطع و عمل به موقع در بعد از ظهر روز اول عملیات بیت‌المقدس روی جاده اهواز-خرمشهر توسط حاج احمد نبود عملیات به مشکلات زیادی برخورد می‌کرد. او در همان جا اسلحه کلاشینکف خود را به دست گرفت و تا مرز شهادت ایستادگی کرد و رزمندگان نیز با تاسی به او مقاومت بسیاری از خود نشان دادند که در نهایت جاده اهواز- خرمشهر حفظ شد. او به رغم جراحت و زخمی که از ناحیه پا داشت حاضر به ترک میدان نبرد نشد و باصلابت و اقتدار تمام از دژهای مستحکم و میادین متعدد مین، نیروهایش را عبور داد و در نهایت ساعت ۱۱ صبح روز سوم خردادماه سال ۱۳۶۱ رزم آوران تیپ ۲۷ حضرت رسول (ص) با جلوداری سردار حاج‌احمد متوسلیان در کنار سایر یگان‌های سپاه به خاک مطهر خرمشهر قدم نهادند.
وی در عصر همان روز طی سخنان کوتاهی خطاب به دریادلان بسیجی در برابر مسجد جامع خرمشهر چنین گفت: «همه عزیزان ما که تا امروز در خونشان غوطه‌ور شده و به شهادت رسیده‌اند برای حفظ اسلام عزیز بوده است. هرچند داغ فراق‌شان جگر ما را سوزاند، اما خدا را شکر که بالاخره توانستیم امروز با آزادی خرمشهر قلب امام‌مان را شاد کنیم.»
در پی آزادسازی خرمشهر، حاج احمد در معیت سایر سرداران فاتح خرمشهر به محضر فرمانده کل قوا حضرت امام خمینی (قدس سره) این سرداران دلاور به ویژه حاج احمد را به گرمی مورد تفقد خاص خویش قرار دادند.
۱۴ تیرماه سالروز ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی به نام‌های سیدمحسن موسوی، احمد متوسلیان، تقی رستگارمقدم و کاظم اخوان توسط رژیم صهیونیستی است.
به همین مناسبت، سرویس «فرهنگ‌حماسه» ایسنا مروری بر زندگی و فعالیت‌های سردار احمد متوسلیان فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) دارد.
احمد متوسلیان در سال ۱۳۳۲ در جنوب تهران به دنیا آمد. دوره ابتدایی تحصیلی را در دبستان اسلامی «مصطفوی» تمام کرد. ضمن تحصیل، در بازار به پدرش کمک می‌کرد. احمد از همان سال‌های نوجوانی، شوق و رغبت خاصی به شرکت در کلاس‌های مذهبی و قرآن از خود نشان می‌داد. در آن کلاس‌ها با مظالم و جنایت‌های رژیم شاه آشنا شد و از همان نوجوانی، وارد میدان مبارزه با عوامل رژیم ستمشاهی شد. او پس از پایان دوره ابتدایی، در هنرستان صنعتی شبانه به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۳۵۱ مدرک دیپلم را دریافت کرد.
فعالیت‌های مبارزاتی
احمد که انسانی وارسته، مؤمن و تربیت یافته بود همواره با رژیم شاه در حال مبارزه بود. حتی وقتی به سربازی اعزام می‌شود، در ارتش به روشنگری سربازان و افشاگری مفاسد می‌پردازد.
پس از پایان خدمت سربازی، از سوی یک شرکت خصوصی برای انجام مأموریتی به «خرم‌آباد» می‌رود اما روز بروز در مبارزاتش علیه شاه جدی‌تر عمل می‌کند تا اینکه از سوی ساواک تحت تعقیب قرار می‌گیرد و در سال ۱۳۵۴، کمیته مشترک به اصطلاح «ضد خرابکاری ساواک» او را دستگیر و مورد شکنجه قرار می‌دهد. مدت پنج ماه در زندان «فلک الافلاک» خرم‌آباد در سلول انفرادی به سر می‌برد. این زندان‌ها و شکنجه‌ها، از احمد فردی مجرب و خودساخته بار می‌آورد و او را در راهی که انتخاب کرده بود، راسخ‌تر و پرصلابت‌تر می‌کند.
احمد پس از فلک‌الافلاک حدود ۹ ماه در بند عمومی زندانی می‌شود. با اوج گرفتن موج انقلاب اسلامی از زندان آزاد می‌شود اما آرام نمی‌گیرد و نقش رابط و هماهنگ کننده تظاهرات و راهپیمایی‌ها را در جنوب تهران به عهده می‌گیرد. بارها در مبارزه با رژیم ستمشاهی، تا پای شهادت پیش می‌رود و در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، به ویژه ۲۱ و ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ از خود درخشش و توانمندی خاصی بروز می‌دهد.
حاج احمد متوسلیان به همراه سید محسن موسوی، کاظم اخوان و تقی رستگار مقدم در اواخر خرداد ماه سال ۶١در مأموریتی سیاسی ـ نظامی، راهی سوریه شدند تا راه‌های کمک به مردم لبنان علیه تهدیدات رژیم صهیونیستی را بررسی کنند. ماجرای ربوده شدن این افراد هنوز در هاله‌ای از ابهام است و هرچند سندی در باره شهادت یا حیات آنها وجود ندارد، ولی ما به بازگشت آنها امیدواریم. تلاش‌های سید حسن نصرالله، ایران وسوریه هم در این زمینه چه به صورت علنی وچه پنهان ادامه دارد. ما از آنان بی خبریم، اما مکتب دفاع مردمی که آنها به خصوص سردارسرافرازسپاه، احمد متوسلیان پایه های آن را گذاشتند، روح تازه ای در کالبد بیداری اسلامی درمنطقه دمیده است .
🌹🌹🌹
فرمانده جدید: بر اساس زندگی شهید احمد متوسلیان
نویسنده: حسین نیری
کتاب حاضر، زندگینامه داستانی شهید «احمد متوسلیان» است. متوسلیان در مبارزات انقلاب اسلامی 57 نقشی فعال داشت. وی در پاکسازی شهرهای کردستان از وجود ضد انقلاب کرد نقشی چشمگیر داشت. در سال 1360 تیپ 27 محمد رسولاللّه(ص) در قرارگاه کربلا را تشکیل داد، که در عملیاتهای فتحالمبین و بیت‌المقدس حضوری مؤثر داشت. در سال 1361 با حمله نیروهای اسراییلی به لبنان، احمد وهمرزمانش برای کمک به مردم سوریه و لبنان به آن کشور عزیمت کردند. ولی علیرغم داشتن مصونیت دیپلماتیک، توسط شبه نظامیان مارونی دستگیر شد و هیچگاه به ایران بازنگشت.
حق تکثیر: سوره مهر، نشر شاهد، 1387
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
تو رفتي و بعد از تو پاييز درد
نمي‌داني اي گل،كه با ما چه كرد!
و ما مانده‌ايم و دلي داغدار
كجا رفتي اي روح سبز بهار؟!
حضور تو سبز است و ما غايبيم
تو اردو زدي،در ديار نسيم
تو،اي سبز قامت!مدد كن،مدد
دل افسردگي ها،بهاري شود
قسم بر كرامات دست نسيم
دلاور!دعا كن كه ما بشكفيم
تو را جان زهرا(س) ـ شكوه يقين
نظر كن به ما،حال ما را ببين
دلاور!دعاكن خدايي شويم
خداباور و كربلايي شويم
دلاور!دعا كن بهشتي شويم
ز چشم انتظاران مهدي(عج) شويم
در آواز گل ها تأمل كنيم
به بوي شهادت،شبي گل كنيم
دعا كن كه ما نيز گلبو شويم
پرستو،پرستو،پرستو شويم
دلاور!غمت يادگار دل است
و ياد تو اي گل،بهار دل است
تو چون بوي گل مي‌وزي صبح و شام
به تو اي بهار مهاجر،سلام!
