من فکر میکنم که مشکل از طرحواره ذهنتون باشه... شما تا وقتی که به این فکر میکنید ک اون باعث اذیتای شما شده... یا .... این باعث میشه احساس بی حوصلگی و بی تفاوتی بهتون دست بده... من پیشنهاد میکنم که شما سعی کنید که طرز تفکرتون رو تغییربدین...که کم کم هم احساسات و هم رفتار ِ شما تغییر کنه.
سعی کنید که بنویسید... درباری احساسات و افکاریی ک دارین اینطور ب خودتون بیشتر کمک میکنید و متوجه ضعف ها تون میشین...یادتون باشه که اون کوچولو دوست داشتنی زادهی شماست و شما مسئولش هستین...
راستی پیشنهاد میکنم که یه لیستی هم از کارهایی ک حالتون رو خوب میکنه بنویسید...و سعی کنید در کنار بچه داری... کارها و برنامه های کوچیکی واسه خودتون داشته باشین... اینطور هم حال و هواتون عوض میشه و هم انگیزه تون بیشتر میشه