الآن گریه کن تا یه کم خالی بشی. غصههایی که توی وجودت بمونه خدای نکرده تبدیل به بیماری میشه. ولی بعد از اینکه حسابی گریه کردی کاری که من میگم انجام بده. مطمئن باش ضرر نمیکنی.
اول اینکه فکر کن ببین در روز چند بار بابت داشتههات خدا رو شکر کردی که حالا بخاطر این همه درد و رنج ابراز ناراحتی میکنی؟ ما فکر میکنیم چون خدا به شکرگزاری ما نیاز نداره، پس لزومی هم نداره که این کارو بکنیم. در صورتی که شکرگزاری برای خودمون خوبه. اول از همه باعث میشه نعمتهای بیشتری نصیبمون بشه، از طرف دیگه باعث میشه ذهن ما عادت کنه به دیدن خوبیها، و در نتیجه خوبیها و اتفاقات خوب رو هم جذب میکنیم و زندگیمون همونی میشه که میخوایم.
یه لینک توی امضای من هست. اگر دوست داشتی اونو تاپیکو بخون. خیلی از دوستان بودن که با خوندن تاپیک به خواستههاشون رسیدن و یه چیزی که تقریبا بین همه مشترک بود، داشتن حس خوب و آرامش بود.