خیلی دوست دارم روی پای خودم بایستم دوست دارم تو شهر دیگه زندگی کنم میدونم دلم برای خانوادم تنگ میشه ولی احساس میکنم هرچی سخت تر باشه بهتر میتونم از پس کارام بر بیام راحتی آدمو تنبل میکنه
شرایط شغلی همسرمم جوریه که هر لحظه ممکنه بریم ممکنه هم نریم بچه هم زیاد میخوام بنظرتون پشیمون میشم؟
اره...
من الان تو غربتم... حال دلمون بده😩😩😩
بی کسی خیلی سخته خیلیییییی
اگر از نطر امکانات و مسائل دیگه اون شهر بهتر باشه راحت تر میشه کنار اومد
من ۶ سال تو شهر غریب زندگی کردم با همسرم. خودم متولد شهر بزرگم و اون شهر محل زندگیم هم شهر بزرگی بود.
خیلی خوب بود،
چون خوش میگذروندم و هر ماه می اومدیم دیدن خونوادهامون.
خیلی جای دلتنگی نمیزاشتیم، و استقلال داشتیم، تفریح و... زیاد رفتیم
ولی خب تا اونجا بودم بچه دار نشدم
افتضاحه، قوی نمیشی افسرده میشی
دنبال پیشرفت باش . دختر میشناسم تو سن 17 سالگی رفت غربت ازدواج کرد. 2 تا هم بچه آورد .
منم تو غربتم .
فردا خونه ات میشه کاروان سرا ه کی هرجا خواست بره میاد خونه تو خودتم بی کس نکن اینجور خانوادت دور نشو
بستگی داره شهر مقصد از نظر امکانات از شهرتون بالاتر باشه یا پایینتر
من ک دانشگام یه شهر دگ بود از مردم مزخرف و فوق العاده تندروش داغون شدم
پشیمون میشی منم همین تفکر رو داشتم دوست داشتم مستقل باشم البته من هیچکسو ندارم اینجا تنها بیرون نمیرم و شوهرمم هرروز از ٨صبح تا یازده شب سرکاره روز تعطیلم نداره
اگه عاشق طرفت باشی اسون میشه
منکه اذیتم از دوریش ن تنهام ب شدت شاید اولش بگی تنهای دوست دارم ولی بعدش اذیت کنندست
درسته آسمون خدا همه جا یه رنگه
ولی غربت زدگی درد بی درمونه
گاهی عین سیل آدمو با خودش میبره و جریان زندگی از دستت خارج میشه
ن بابا بهتره اتفاقا کسی نیی بهت گیر بده
برا دلتنگیم هرچندماه میایت دیدن خانواده من خودم عاشق زندگی تو شهرغریبم،
من یکسال تو غربت بودم. خیلیییی سخته
نکن اینکارو
من مجرد بودم می خواستم مستقل بشم این کار رو کردم و پشیمون شدم ولی چون متاهلی اوضاع فرق میکنه، درسته که هیچ جایی شهر خودت نمیشه ولی هر جا ک به نفعت هست برو البته اگه پشیمون نمیشی که چرا وقت بیشتری رو کنار پدر و مادرت نگزروندی
