تو یه کتابی خواندم که نوشته بود. زندگی مشترک بعد سالها به حس تلخ ترحم یا وفاداری تبدیل میشه.
منظورش این بود که گاهی زوج ها از سر ترحم و دلسوزی یا حس وفاداری که تو وجودشون هست به زندگی مشترکشون ادامه میدن.
نظر شما چیه؟
اگه دونفر ب ازدواج ب عنوان پلی ک خرشون ازش رد شده نگانکنن اینطوری نمیشه
تا حدی قبول دارم
من از خدا خواستم همیشه عشقمان تازه باشه وهیچکس وقت با گذر عمر از روی ترحم و دلسوزی ویا عادت نباشه از ته دل گفتم😊
نه گاهی هم اینجوریه میگیم تا الان همه زحمتی کشیدیم جاهای اصلی عمرمون رف چرا یووب یووب گویروغونا چاتانا منداریاخ😂😂😂
خيليارو ديدم ب اجبار باهمن ترحم و نميدونم
از اونطرفم خيليارو ديدم ك واقعا عاشق همن بعد گذشت حتي٣٠سال😊🐀
با گذشت زمان تو زندگی میبینی مشکلات همه حل شدن
دلا نزدیکتر شدن وعلاقه و عشق و وابستگی بیشتر شده
فقط اگه صبر کنیم و یه جاهایی گذشت کنیم
نه اصلا این حرفو ب صورت قانون کلی قبول ندارم
باهاش موافق نیستم اما تعریف خاصی برای زندگی مشترک ندارم
نه بابا آدما با هم فرق دارن این نسخه رو شاید بشه برای 20 درصد پیچید نه بیشتر
بعضیا روز به روز عاشقتر میشن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
