من یه رفیق داشتم که همیشه پیش هم بودیم اذیتم میکرد ولی خییییلییی دوسش داشتم هر سال ولنتاین عید و هر مناسبتی براش کادو میگرفتم اما کم کم داشذ از چشمم میوفتاد چون خیلی اذیتم میکرد با اینکه خیلی با هم مچ بودیم خیلی جاها غرورمو شکست و ناراحتم کرد جلو همه ضایعم میکرد و نحقیرم میکرد اما منم خییلی سر زبون داشتم و جوابشو میدادم اما اون مسخرم میکرد الان میفهمم اون لیاقت منو نداشن منم سه چهار روز پیش بهش گفتم از زندگیم گمشو بیرون تو لیاقت منو نداری و کلی چیز بارش کردم و گفتم منو تو نمیتونیم دوستای خوبی باشیم برای هم و راهمون از ا هم جداس .ولی من بهش عادت کرده بود هر چند اذیتم میکرد اما من ساکت نمیموندم چند روز پیش اون رومو بهش نشون دادم بعد از ۳ سال رفاقت چون خودش مجبورم کرد اینارو ب خواهرم گفتم گفت خیلی کار شجاعانه ای کردی بهت افتخار میکنم .درسته الان تنهام و هیچ دوستی ندارم هضمشم ک دیگ اون تو زندگیم نیس برام سخته ولی یاد گرفتم اون ادمایی ک نمیخام تو زندگیم باشنو حذف کنم ...به احترام خودم و غرورم یه جاهایی به بقیه اجازه ندم غرورمو بشکننو و ناراحتم کنن هر چند الان خبلی داغونم چون هر چی باشه تون صمیمی ترین رفیقم بود چه خاطره ها و شادی ها و سختی هایی ک باهم نکشیدیم ...هعی روزگار دیگ ..ببخشید طولانی شد فقط تهش خواستم اینو بگم نزارید کسی غرورتونو بشکنه شجاع باشید:)