از وقتی شوهر کردم همش مریض ام...

نذاشتن نشون باشم فوری عقد گرفتن بدون هیچ آشنایی هر چی به بابام گفتم برو تحقیق کن گفت پسر خوبیه رفتم مشاور گفت عشق بعد از ازدواج می آید گفتم نمیدونم حسی بهش ندارم گفت درست میشه تو عقد فهمیدم دوسش ندارم گفتم نذاشتن جدا بشم من داشتم گربه میکردم بابام و شوهرم قرار عروسی میذاشتن بعد عقد تازه به وجه شوهرم پی بردم کاش تو عقد میفهمیدم شایدم اون منو نابود کرد شایدم مقصر منم نمیدونم فقط میدونم حالم خوب نیست

نه بعید میدونم اینقد برام دعا و جادو کردن که دلگرم زندگی بشم انگار نه انگار هزینه های بالای یه تومنی هم دادن نتیجه نداد

خریت اشتباه اولش بخاطر ایمان و موقعیت و اخلاقش ولی ایمانش ظاهری موقعیتش دروغ اخلاقش بد انگار همه چی سراب بود 

نه فکر نکنم اینقد دعا و جادو ریختن تو حلقم که سر زندگیم بمونم ولی دلم نمیخواد اینجا باشم دوسش ندارم از اول ازدواج 

نه شکاک نیست ولی تمام شرط و شروط هایی که گذاشتم و بعد ازدواج کردم زد زیر همه اش اصلا ذوقی ندارم میگن ازدواج کنید دینتون رو کامل کنید من اون دین نصف و نیمه ام رو هم دارم از دست میدم

وابستگی شدید به خانواده دخالت خانواده بیکاری دروغ اولویت اول خانواده اش هستن خساست خیانت بد اخلاق خاله زنک اینکه دوست داره من یه برده بله چشم مو باشم و هیچ اختیاری از خودم نداشته باشم اینکه فکر میکنه نوکر گرفته ظاهر ساز یک ساله خونه اش هستم هیچی برام نخرید تا کشوندم به خانواده ها ولی فقط حرف حتی منو دکتر نمیبرد یا خودم میرفتم تامین اجتماعی رایگان داروهاشو نمیخریدن آخرش بابام بردتم آزمایش و داروهامو خرید نه یه کادویی نه چیزی یه ساله خونشم نه کادو تولد نه سالگرد عقد نه عروسی نه روز زن نه عیدی هیچی فقط حرف همش وعده وعید و عملی نیست توش حریم خصوصی نداره حتی حرفای و درد و دلهای منو میبره پیش مامانش میگه 

نمیتونم وقتی میرم خونه بابام دیگه دوست ندارم برگردم همه این کارا رو میکنم خوشحالم ولی وقتی میام اینجا عزا میگیرم واقعا خوش نیست برام از هیچی ذوق نمیکنم حتی منی که عاشق خرید بودم دلم نمیخواد حتی خرید کنم انگار منتظر نشستم بمیرم تموم بشه

اصلا نمیتونم کنار بیام باهاش نوشتم در جواب یکی از دوستان بخون