یکم طولانیه هرکی حدصله نداره نیاد تاپیک خیلی حالم گرفته ...منو شوهرم فامیل بودیم مثلا همدیگه رو دوست داشتیم اول یه علاقه ی عادی نسبت به من داشت تا اینکه روزبه روز بیشتر شد همیشه میگفت خیلی دوست دارم حسه خوبی بهت دارم قبل از تو باهیچکس نبودم(اینوباور نمیکردما).همیشه سرم تودرس و دانشگاه بود نماز خوندن بهم آرامش میده
من ساده و احمقم باور میکردم و قندتو دلم آب میشد 😐منه بدبخت ۱۷ سالم بود هرچی باهام حرف میزدن زوده برا ازدواج گفتم نه اون عاشق منه عشق برای من اولویته تا اینکه بالاخره عقد کردیم
چشاتون روزه بد نبینه که چیا ازش فهمیدم بامدرک... صد تا دوست دخترداشته همون تایمی که خاستگار من بود چندتا کیسه دیگه زیر نظر داشته اهله نماز نبوده.جشنه تولده مختلط رفته گیتار زده برا دخترا رفته سرکار منشی خوشگل داشته تو دانشگاه عاشق شده و به دوستش گفته فقط ازدواج مبتونه حالمو خوب کنه...منه سااااده قید دانشگاهو به خواطرش زدم قید آرزوهامو زدم یعنی از وقتی فهمیدم استرسی شدم اینکه دوست دخترداشته برام مهم نیست اصلا اینکه با زندگیم بازی کرده داره دیوونم میکنه به شدت از ازدواج پشیمونم خدایااااا خیلی حالم بده دلم میخواد برگردم خونه بابام یه بار دیگه انقد زود باور نباشم😔😔😔😔😔😔تنهاجمله ای که بیشتر تو ذهنم مونده این بود که گفت عاشقه فلانی بودم فقط ازدواج میتونه آرومم کنه
