دخملا

از کاغذ بنویس 

بیجان که جان نداره بخواد انشا بگه😐

دانش اموزی؟؟؟

کره زمین

انشا درباره رودخانه از زبان خودش

دیشب خواب عجیبی دیدم، تنم سرد و روان بود، اثری از دست و پا و اجزای بدنم دیده نمی شد، به پهنای یک جاده گسترده شده بودم و به سرعت قطاری سریع السیر به پیش می رفتم، با صخره ها برخوردهای شدیدی داشتم اما همچنان زنده و درحرکت به مسیرم ادامه می دادم، گویا هیچ چیز قدرت مقابله با من را نداشت، هیچ چیز نمی توانست من را از حرکت بازدارد و تنها یک فکر در ذهنم بود، رفتن و رفتن ..

آری من رود شده بودم، رودی پر تلاطم و پر آب. در طول مسیرم چیزهای زیادی دیدم، حیواناتی که تشنگی خود را با من برطرف کردند، مزارعی که از من سیراب شدند، زنانی که لباس های شوهرانشان را در پاکی من شستشو دادند و کودکان پابرهنه ای که با تکان دادن پاهای عریان خود به شدت غلغلکم می دادند.

گاهی رودهای کوچک تر از من اجازه یکی شدن می خواستند و من با تواضع درخواست آن ها را قبول می کردم.

دیدم که چگونه برف های آب شده در من سرازیر می شدند و سنگ های عظیم توان مقابله با نیروی من را نداشتند و در نهایت از سر راهم کنار می رفتند.

من و دوستانم زیر آسمان آبی، در میان باران های سیل آسا، زیر انوار طلایی خورشید و در پرتو نور نقره ای رنگ مهتاب پیش می رفتیم و می دانستیم در نهایت به دریا خواهیم رسید و اما هیچیک تصوری از دریا نداشتیم.

درباره دریا افسانه های زیادی شنیده بودیم اما هیچیک تا به حال آن را ندیده بودیم، دریای آبی چه بود؟ و آیا ما را در آغوش خود می پذیرفت؟

رفتیم و رفتیم تا به نقطه ای رسیدیم که رودهای زیادی همچون ما به آن سرازیر می شدند، هیاهوی زیادی برپا بود، چیزی در عمق وجودم فریاد می زد دیگر “رفتن” تمام شده و ما به دریا “بودن” رسیده ایم و دریا چیزی نبود جز “ما” که به گرمی یکدیگر را در آغوش گرفته بودیم.

از خواب بیدار شدم … و از آن لحظه در این فکر هستم: آیا انسانی هستم که خواب رود شدن دیدم یا رودی که خواب انسان شدن می بینم؟!

انشا در مورد سرگذشت یک رود از زبان خودش

در آغاز قطره ای از قطره های بی نهایت باران بودم. ابر که تیره شد و باران شروع به باریدن کرد از آسمان چکیدم، رها و آزاد. کجا فرود آمدم؟ روی قطره های یک رود زیبا و خروشان.

قطره ای شدم از رود زیبا و سفر من آغاز شد، سفری طولانی و جذاب، به جاهایی سفر کردم که شاید کسی تا به حال نرفته باشد و چیزهایی دیدم که شاید کسی تا به حال ندیده باشد.

حالا رود بودم، از جنگل ها، کوهستان ها، دشت ها، روستاها و کنار مزارع می گذشتم و درختان را می دیدم که شکوفه می زنند، گل ها که شکوفا می شدند و گیاهان که با رسیدن من به آن جا جوانه می زدند.

حیوانات کنار من می آمدند و آب می نوشیدن، پرندگانی که در حال پرواز بودند وقتی مرا می دیدند روی زمین و کنار من می نشستند و آب می نوشیدند و آواز می خواندند و خاطراتشان را برای من هم تعریف می کردند. آن ها به سرزمین های دور رفته بودند و هر کدام از آن جا داستان های عجیبی با خود همراه داشتند هنوز همه ی آن قصه ها و خاطره ها را به یاد دارم.

در کنار روستاها، زنان و دختران کنار من می آمدند و لباس های رنگارنگ و زیبایشان را در آب جاری می شستند و در ظرف هایشان آب پر می کردند و به خانه های کاهگلی شان می بردند و اگر بین آن ها کسی غمگین بود با من درد دل می کرد، چون من راز آن ها را برای همیشه در دل پنهان می کردم.

نزدیک شهرها که می شدم انسان ها با خانواده هایشان می آمدند و کنارم بساط چای و ناهار پهن می کردند و کودکانشان آب بازی می کردند، فریاد می کشیدند و شاد بودند.

من شاد بودم چون همه مرا دوست داشتند، به هر جا که می رسیدم همه با دیدنم لبخند می زدند، از این که می توانستم دیگران را خوشحال کنم راضی و خوشنود بودم و این خوشحالی من تا زمانی که مراقبم باشید ادامه دارد