من و مادرم دوتا شهر دور از همیم اول اسفند بخاطرهیچی منو کشوند که من کرونا دارم اومدم دیدم هیچیش نیست دیگه خودمم بیکار شده بودم موندم تا بعدا برگردم ولی کاراش کلافم میکنه مثلا هیچکس از همسایه ها بهش زنگ نمیزنه اصلا کارش ندارن من بهش گفتم سعی کن زیاد نری بیرون حالا بهم میگه زنگ بزنم همسایه فلانی بگم دکترا بهم گفتن نرو بیرون یا امشب همه خوابن یهوویی اسم بابام بلند صدا میزنه اصلا هم مشکل کمبود توجه نداره از اون ادم هاست که همیشه میگه اول خودم ولی داره کلافم میکنه
ماکارونی پخته بود شفته و بی نمک هی بلند بلند میگفت عالی شده تا کلافه شدم کفتم هم شفته است هم بی نمکه کجاش عالی شده وای به حال وقتی که یکی از ما از غذا کسی تعریف کنه
مادره در هر صورت احترامش واجبه
بنظرم سخت میگیری
دنبال توجهه
خخخخخ. ازدست مامانا. آدما وقتی رو ب پیری میرن. دوباره کودک میشن. این ی واقعیه
توجه نکن
کلا یه هندزفری بذار تو گوشت
بزار تو حال خودش باشه خواهر اونجا مهمانی چند روز دیگه میری خونه خودت
اضطراب درونی داره
یکمم افسردگی
درکش کنین
با ابراز اینکارا استرسش کم میشه،یطورایی خالی میکنه خودشو از استرس
من چون بعد زایمانام یه حالتای اینطوری میشدم درکش میکنم😔
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
