سلام،من و برادرم باهم صميمي هستيم ولي پيش نيومده بود تاحالا در مورد زندگي شخصيمون باهم حرف بزنيم،اما چندروز پيش كه داشتيم باهم حرف ميزديم بين حرفاش ميگفت من سحرو خيلي دوسش دارم ولي اخلاقامون به هم نميخوره،اينم بگم زنداداشم از هر نظر خوبه و هركسي بالاخره يه ضعفي داره به داداشمم گفتم ولي خب اون مرد هست و ديذگاهش بامن فرق داره ولي زياد اهل قهر كردن و تيكه انداختنه و مطمئنم شديدا داداشم ازاين موضوع ناراحته و موضوع ديگه كه ميگفت از وقتي بچه دار شديم كمتر به خودشو زندگي ميرسه ولي بازم دستش درد نكنه به بچه خوب ميرسه اينم بگم داداشم قدردانشه ولي مطمئنم خيلي تو فكرش مياد اين چيزا كه به زبون اورده منم همش توضيح دادم كه با بچه سخته و ادم بخواد خيلي به خودش برسه هزينه داره تو تامين كن بهش بگو فلان مبلغ برو ارايشگاه من بچه رو نگه ميدارم اون وقت كنه به خودش برسه البته ميدونم با بچه هم ميشه ادم در حد معقول به خودش برسه وقتي شوهرش حواسش به اين چيزا هست
حالا ازتون راهنمايي ميخوام چجوري غير مستقيم به زنداداشم بگم با نهايت احترام چون واقعا دوسش دارم و صميمي هستيم ولي چون حساسه ميترسم ناراحت شه از يه نظر هم دلم ميخواد مراقب زندگيش باشه از يه نظرم ميگم ولش كن دخالت نكن
